 |
T.C.
YARGITAY
1. Ceza Dairesi
E: 1991/5300
K: 1991/352
T: 31.01.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Zina yapmaktan sanıklar Durmuş ve Fatma'nın yapılan yargılamaları sonunda; TCK.nun 440/1-2, 80. maddeleri gereğince 7'şer hapis cezasıyla mahkumiyetlerine dair, Eskişehir 2. Asliye Ceza Hakimliğinden verilen 20.9.1990 gün ve 1989/652 esas, 1990/371 karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay'ca incelenmesi sanıklar tarafından istenilmiş olduğundan, dava evrakı C. Başsavcılığı'ndan tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek, gereği düşünüldü:
KARAR : Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin tahkikat neticelerine, tetkik olunan dosya münderecatına göre sanıkların yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, Ancak;
Her ne kadar müşteki ile sanık Fatma'ya ait boşanma ilamında, Fatma'nın zina etmesi nedeniyle daha haksız olmasına rağmen aile birliğinin korunmaya layık bulunmayacak şekilde sarsıldığı kabul edilmiş ise de; zina eylemine tekaddüm eden ve müştekiden doğan pek fena muamele gibi ayrı yaşamayı haklı kılacak sebeplerin varlığı sanık Fatma tarafından iddia edildiğine göre, bu konuda delillerin sorulup araştırılması ve sonucuna göre TCK.nun 442. maddesinin uygulanması konusunun tartışılması gerekirken, belirtilen ilama atıfla yetinilerek mezkür maddenin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
SONUÇ : Kanuna aykırı, ve temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi CMUK.nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 31.1.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.