 |
T.C.
YARGITAY
1. Ceza Dairesi
E: 1988/3757
K: 1988/4610
T: 22.12.1988
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
765/m.2,55,62,65,77,448,463
T.A.`yı kasten öldürmekten sanık T.G. müstakil faili belli olmayacak şekilde ve de aynı sebep ve kasıt altın da T.K. ile H.K`yı öldürmekten sanıklar N. oğlu Ö.G., Ş. oğlu Ö.G., H. oğlu Ö.G., M.G., K.G., S.G., C.G. ve Z.G., müstakil faili belli olmayacak şekilde S.K. ile İ.K.`yı kasten öldürmeğe tam derecede teşebbüsten ve izinsiz silah taşımaktan sanıklar N. oğlu Ö.G., Ş. oğlu Ö.G.,H. oğlu Ö.G., M.G., K.G., S.G., C.G. ve Z.G.`nin yapılan yargılanmaları sonunda: hükümlülüklerine ve diğer sanıklar C.G., Z.K., H.G., T.G.`nin üzerlerine atılı tüm suçlardan beraatlerine ilişkin Kars 1. Ağır Ceza Mahkemesi`nden verilen 1.8.1988 gün ve 117/192 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi sanıklar ile müdahiller H.K., İ. ve S.K. taraflarından istenilmiş sanıklardan T.G., dışındaki tüm sanıklar duruşmada talep etmiş ve hüküm kısmen re`sen de temyize tabi bulunmuş olduğundan dava dosyası Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Dairemize gönderilmekle adı geçen sanıklar hakkında duruşmalı diğer sanık T.G. ile müdahillerin temyizleri hakkında da duruşmasız olarak incelendi ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
KARAR : Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıklar N. oğlu Ö.G., Ş.oğlu Ö.G., H. oğlu Ö.G., M.G., K.G., S.G., C.G., Z.G., H.K. ve T.K.`yı öldürmek, T.G.,`nin T.A.`yı öldürmek suçunun sübutu kabul, cezayı azaltıcı yasal bir sebep bulunmadığı takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, T.G.,`nin T. ve H.`yi öldürme, S.K. ve İ.K.`yı öldürmeğe tam derecede teşebbüs etmek, Z.K. ve C.G.`nin tüm suçlarından, G. soyadlı T. dışındaki bütün sanıkların, T.`yi öldürmek suçlarından ittihaz olunan beraat kararı yerinde görülmüş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bozma sebepleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanıklar T.`nin sübuta, vasfa, tahrik bulunduğuna, diğer sanıkların keza sübuta ve tahrik bulunduğuna yönelen, müdahil H.K., S.K. ve İ.K.`nın bir sebebe dayanmayan ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, Z.C., T. ve G. soyadlı sanıklar hakkındaki hükmün beraate müteallik bölümünün tebliğnamedeki düşünce gibi onanmasına,
Ancak,
K. soyadlı mağdur ve maktül tarafın, G. soyadlı aile grupları ile husumetli oldukları, olay günü bu husumete bağlı olarak N., Ş. ve H. oğulları, birisi muhtar olan üç Ö.G., M.G., K.G., S.G., C.G., ve Z.G.`nin başsağlığı için taziyeye gelen K. ailesi fertlerine aniden atışa başladıkları, bu sanıkların hangisinde ne tür silah bulunduğu anlaşılamadığı, zira olay yerinde kar yağışı nedeniyle mermi kovan ve çekirdeklerinin ele geçmediği, hangi sanıkların silah kullandığının da belirlenemediği, bir kısmının av tüfeği kullanmış olabileceği gibi içlerinden bir kısmının hiç silah kullanmaması ihtimali de mevcut olup, maktuller ve yaralılardaki yara adetlerinin kemiyetinin bu ihtimali yoğunlaştırdığı, bu atışlar sonunda H.K.ve T.K.`nın vurulup öldüğü, S.K. ve İ.K.`nın da yara aldıkları, diğer yandan T.K.`nın T.A.`ya isabet kaydederek onu öldürdüğü, ölümü ve yaraları ika eden mermi çekirdeklerinin hangi nevi silahlardan husule geldiğinin tesbitinin de mümkün olmadığı müşahade edilmiş mahkemenin de oluşu bu çerçevede değerlendirdiği saptanmıştır.
Bu fiili durum muvacehesinde:
A - Sanıkların oluş ve icra tablosu içerisindeki faaliyetleri ve aktif hareketlerinin yegan yegan ne olduğu anlaşılamadığı, özellikle her birinin müstakilen silah kullanıp isabet kaydettiği hususunun kabulünün de maddeten mümkün olmadığı tezahür etmekle; sanıklar N. oğlu Ö., Ş. oğlu Ö.G., H. oğlu Ö., M., K., S., C. ve Z.`nin hukuki sorumluluklarının birden ziyade kasten adam öldürme vasfında tecelli eden öldürme fiiline feran iştirak derecesinde değerlendirilmesi ve TCK. nun 450/5, 65/3, 59. maddeleri gereğince tecziyesi hak ve nesafete uygun olacak iken yazılı şekilde hükümlendirilmeleri,
B - Temel ceza TCK. nun 450/5. maddesine göre tertip edildiğine göre; H.K. ve T.K.`nın ölümü ile sonuçlanıp S.K. ve İ.K.`nın yaralanmalarına müncer olan bu olayda, bir an için S. ve İ.`nin de öldüğü mütalaa edildiğinde, bu eylemlerinde aynı madde kapsamında eriyip bütünleşeceği ve sanıkların cümlesi hakkında bu maddenin ancak bir defa tatbiki mümkün olabileceği cihetle, öldürmeye teşebbüs fiillerine öldürmek fiilinden daha fazla mesuliyet terettüp etmeyeceği halde, sanıkların bu iki mağdura karşı da TCK. nun 448, 62, 463. maddeleri ile ayrıca iki kez tecziyelerine hükmedilmesi,
C - Kabule göre:
1 - TCK. nun 463 üncü maddesinin 22.1.1983 gün ve 2787 şayılı kanunla tadil edilip cezaların teşdit edildiği düşünülmeden 24.2.1981 günü işlenen bu eylem nedeniyle sanıklar hakkında TCK. nun 2/2 nci maddesine muhalif suretle fazla ceza tayini,
2 - TCK. nun 77 nci maddesinin tatbik suretinin hüküm yerinde ifade edilmemesi,
D - Sanıkların bir kısmının silah kullanmamış, bir kısmının da 6136 sayılı kanuna aykırılık teşkil etmeyen av silahı gibi tüfekleri kullanmış olabileceği olasılıkları reddedilemediğine göre, cümle sanıkların izinsiz ruhsatsız silah taşıma suçundan beraatlerine karar verilmesi zarureti doğduğu halde bu suçlardan da tecziyeleri,
E - T.G., hakkında T.A`yı öldürmek suçundan TCK. nun 55/3 üncü maddesi uygulanırken sonradan münteşir 2787 sayılı kanunun lehe olan hükmünün nazarı itibara alınmaması,
F - T.G.`nin öldürme olayında vasıflı silah kullandığı anlaşılamadığına göre 6136 sayılı kanunun 13/1. maddesi yerine 13/2. maddesine göre ceza tertibi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ve duruşmalı incelemede müdafiilerinin ve müdahillerin temyiz itirazları bu itibarla varit görülmüş olmakla hükmün kısmen tebliğname veçhile BOZULMASINA, oybirliği ile karar verildi.