 |
T.C.
YARGITAY
19. Hukuk Dairesi
E:2000/941
K:2000/2998
T:20.04.2000
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
* SATIŞ SÖZLEŞMESİ
* TİCARET İŞLERİ TELLALLIĞI
* ZAMAN AŞIMI
Karar Özeti:TTK.nun 100.md.de ticaret işleri tellalı, ücret karşılığından ticari işleri aralıklı yapmayı meslek edinen kimse olarak tanımlanır.
Dayanılan protokol içeriğinden davacının, anılan maddede yer alan ticaret işleri tellalı değil, satış sözleşmesinin tarafı olduğu anlaşılmaktadır. Bu nedenle davalının zaman aşımına ilişkin itirazları yerinde değildir.
Protokol uyarınca sipariş verilen 27.06.1995-08.07.1996 tarihine kadar bir yıldan fazla sürede başka sipariş verildiğini kanıtlayamayan davacının zararının oluşmasında müterafik kusurunun bulunduğunun kabulü gerekir.
Mahkemece BK.98.md.nin atfı nedeniyle, BK.nun 44.md.nin sözleşmede uygulanması ve anılan madde uyarınca tazminattan indirim yapılarak bir karar verilmesi gerekir.
KARAR
1-Taraflar arasındaki uyuşmazlık 26.06.1995 tarihli "satış protokolü" başlıklı belgeden kaynaklanmaktadır. Davalı bu belgenin ticaret işleri tellallığına ilişkin sözleşme olduğunu belirterek zamanaşımı itirazında bulunmuştur.
TTK.nun 100.maddesinde ticaret işleri tellalı, ücret karşılığı ticari işlere aracılık yapmayı meslek edinen kimse olarak tanımlanmıştır. 26.06.1995 tarihli protokol içeriğinden davacının anılan maddede yer alan ticaret işleri tellalı değil satım sözleşmesinin tarafı olduğu anlaşılmaktadır. Bu nedenle davalının zamanaşımına ilişkin itirazları yerinde değildir.
2-26.06.1995 tarihli satış protokolü uyarınca 27.06.1995 tarihinde davalıya üç adet sipariş
verilmiş, 08.07.1996 tarihine kadar başka siparişler bulunduğu kanıtlanamamıştır.
Protokol uyarınca sipariş verilen 27.06.1995 tarihinden 08.07.1996 tarihine kadar bir yıldan fazla sürede başka sipariş verildiğini kanıtlayamayan davacının zararının oluşmasında müterafık kusurunun bulunduğunun kabulü gerekir. Mahkemece BK.nun 98.maddesinin atfı nedeniyle sözleşmelerde de uygulanması mümkün olan BK.nun 44.maddesi uyarınca tazminattan indirim yapılarak bir karar verilmesi gerekirken bu yön gözetilmeden tazminatın tamamının kabulünde isabet görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (l) nolu bentte ayıklanan nedenlerle davalıların diğer temyiz itirazlarının
reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle hükmün davalılar yararına BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 20.04.2000 gününde oybirliğiyle karar verildi.
