 |
T.C.
YARGITAY
19. Hukuk Dairesi
Esas No : 1996/2020
Karar No : 1996/10166
Tarih : 18.11.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki menfi tesbit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR
Davacı vekili müvekkili şirketin irtibat bürosu olarak kullanılan işyerine toplan 47.755.245 TL.lık iki adet su faturası geldiğini davalı idareye yapılan itiraz üzerine gelen memurun sayacı dıştan kontrol ederek doğru çalıştığı yolunda belge düzenlediğini yaptırılan tesbit sonucu talep edilen su parasının fahiş olduğunu iddia ederek faturalardaki meblağ kadar borçlu olmadığının tesbitini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde tüketim süreleri ve miktarları nazara alındığında fatura bedellerinin fazla olmadığını yerin büyüklüğü ile çalışan personel sayısının da tüketim miktarını artırdığını abone sözleşmesi ve ASKİ tarifeler yönetmeliğinin 19.maddesi uyarınca sayaç bozuk olduğu için fazla yazdığını iddia eden abonelerin bu tür ihtilafları çözmek için kurulan Ticaret Bakanlığına bağlı ölçü Ayarlar Müd.lüğüne başvurması gerektiğini bu kuruluşun muayene sonucu verdiği raporların tarafları bağlayıcı olduğunu davacının bu kuruluşa müracaatı sonucu düzenlenen raporda sayacın sağlam çalıştığı ve mekanik hata görülmediğinin belirlendiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece benimsenen bilirkişi raporuna göre davanın kısmen kabulü ile davacı şirketin davaya konu iki adet fatura ile toplam 47.755.245 TL borçlu olmayıp her iki fatura nedeniyle toplan borcunun 13.305.270 TL olduğunun tesbitine fazla istemin reddine karar verilmiş hüküm davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Davacı vekili davalı idarenin 14.11.1993-10.6.1994 dönemi için 39.752.856 TL. ve 10.6.1994-5.9.1994 dönemi için 8.002.390 TL. olmak üzere toplam 47.755.245 TL. su tüketim faturası gönderdiğini ancak davadan önce yaptırdıkları tespitte alınan bilirkişi raporunda söz konusu dönem için müvekkilinin KDV dahil toplam borcunun 21.088.203 TL olduğunu belirlendiğini iddia ederek davacının bu miktarda su borcu bulunmadığının saptanmasını talep ve dava etmiş olup tespit raporunda davacının 24.11.1993-10.6.1994 dönemindeki su tüketim borcunun 21.088.203 TL olduğu belirtilmiştir.
Öte yandan dava konusu 10.6.1994-5.9.1994 dönemindeki tahakkukun yeni sayaç endeksine göre yapılması nedeniyle bu dönem için davalı idarece düzenlenen 8.002.390 TL tutarındaki su faturasının doğru olduğu mahkemenin kabulündedir.
Hal böyle olunca davacı abonenin dayandığı delil tespiti raporuna göre 24.11.1993-10.6.1994 dönemindeki su tüketim bedeli 21.088.203 TL ile mahkemenin de kabulünde olan yeni sayaç takıldıktan sonraki 10.6.1994-5.9.1994 dönemindeki su tüketim bedeli 8.002.390 TL toplamı 29.090.593 TL davacının su borcu bulunduğunun kabulü gerekirken bu yönler gözden kaçırılarak yazılı şekilde hüküm kurulması doğru değildir.
SONUÇ : Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle diğer temyiz itirazlarının reddine 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle hükmün davalı idare yararına BOZULMASINA peşin harcın istek halinde iadesine 18.11.1996 gününde oybirliğiyle karar verildi.