 |
T.C.
YARGITAY
19. Hukuk Dairesi
Esas No : 1996/1876
Karar No : 1996/3874
Tarih : 20.05.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki kayıt-kabul davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, müvekkili bankanın müflis şirketin, ciranta olduğu senetlerden dolayı 924.061.624 TL alacağı bulunduğunu, iflas tarihi itibarıyla 2.620.655.352 TL'na ulaşan bu alacağın iflas mamasına kayıt talebinin iflas idaresince reddedildiğini, red kararının haksız olduğunu ileri sürerek reddedilen alacağın iflas masasına kaydedilmesine karar verilmesi talep ve dava etmiştir.
Davalı iflas idaresi cevap vermemiştir.
Mahkemece davacı bankanın iflas tarihi itibarıyla müflis şirketten 1.909.200.343 TL alacağı bulunduğu gerekçesiyle bu miktarın masaya kayıt ve kabulüne iflas tarihinden sonrası için talep edilen faiz hakkında İİK'nun 196. maddesinin uygulanmasına karar verilmiş, hüküm davacı banka vekilince temyiz edilmiştir.
Müflis şirket tarafından davacı bankaya ciro edilen senetlerin vade tarihlerinden iflas tarihine kadar işleyecek faizi % 30 olarak kabul edilerek hesaplama yapılmıştır. Oysa 3095 sayılı Yasa'nın 2/3. maddesi uyarınca ticari işlerde temerrüt faizinin reeskont faiz oranı olduğu belirtildiğinden senetlerin vade tarihlerinden iflas tarihine kadar reeskont faiz oranı uygulanarak bulunacak alacağın iflas mamasına kaydı gerekir. Davacının dava dilekçesindeki % 30 faiz talebi iflastan sonrası için olup, İİK'nun 196. maddesinde öngörülen yasal bu durum nedeniyle davacının iflastan önceki dönemdeki talebini % 30 faiz oranıyla sınırlandırdığı da kabul edilemez. Mahkemece bu yönler gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması isabetsizdir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 20.05.1996 gününde oybirliğiyle karar verildi.