 |
T.C.
YARGITAY
19. Hukuk Dairesi
E. 1992/2335
K. 1992/6296
T. 30.11.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- TİCARİ DEFTERİN DELİL NİTELİĞİ
ÖZET Davacının usulüne uygun tutulmuş ticari defterlerinde dava konusu malın teslim alınmış olduğuna dair bir kayıt bulunmadığına göre, davalı defterindeki tek yanlı kayıtları TTK.nun 85. maddesi uyarınca davalı lehine delil oluşturmaz.
(6762 s. TTK. m. 85)
(1086 s. HUMK. m. 288)
Taraflar arasındaki menfi tesbit ve ipoteğin kaldırılması davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacılar vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı taraf, davalıların göndermiş olduğu malların (62.684.600) TL.lik bölümünü teslim almadığını iddia ettiğine göre davalının teslime ilişkin savunmasının HUMK.nun 288. maddesi uyarınca kesin delillerle kanıtlanması gerekir.
Davalı tarafça düzenlenen faturalar, fatura içeriği malın davacıya teslim edildiğinin kanıtı olamaz. Kaldı ki, bu mallarla ilgili sevk irsaliyelerinde teslim alanın isim ve imzasının da bulunmadığı, mevcut bilirkişi raporlarından anlaşılmaktadır.
Diğer yandan, davacının usulüne uygun tutulmuş ticari defterlerinde söz konusu malın teslim alınmış olduğuna dair bir kayıt bulunmadığına göre, davalı defterindeki kayıtların TTK.nun 85. maddesi uyarınca davalı lehine delil teşkil etmeyeceği de kuşkusuzdur.
O halde mahkemece, bu yönler ve malın teslimine ilişkin kanıt yükümlülüğünün davalı tarafta olduğu gözetilerek, bu konuda davalının varsa başka delilleri toplanmak, aksi halde savunmayı kapsar şekilde davacıya yemin teklifine hakkı olduğu hatırlatılmak ve davacının 25.9.1992 tarihli dilekçesindeki beyanı da dikkate alınmak suretiyle hasıl olacak sonuç dairesinde bir hüküm kurulmak gerekirken, davalı ticari defterlerindeki tek yanlı kayıtlara dayanılarak oluşturulan son bilirkişi raporu esas alınmak suretiyle yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün davacı taraf yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 30.11.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
