İçtihat Özeti: Vakıf hukukunda esas olan kuruluş iradesinin korunmasıdır. 5072 sayılı Yasanın 2/d maddesinde kamu görevlilerinin görev unvanlarını kullanarak dernek ve vakıf organlarında görev alamayacağı hükme bağlandığından vakıf senedinde bu görev unvanları yerine görevlilerin adlarının yazılması biçiminde değişiklik istenmektedir. Aynı Yasanın geçici 2. maddesi ile Yasanın yürürlük tarihinden önce kurulan vakıfların senetlerindeki görev unvanlarını kullanma hakkı saklı tutulduğundan ve unvan yerine kişi adının yazılmasının kurucu iradeye aykırı olacağından değişiklik isteği yerinde değildir.

Dava dilekçesinde vakıf senedinde yapılan değişikliklerin tescili istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulü cihetine gidilmiş, hüküm Vakıflar Genel Müdürlüğü tarafından temyiz edilmiştir.

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Dava dilekçesinde, Uşak Kalkınma Vakfı kuruluş senedinin 1, 2, 4, 7, 8, 9 ve 12. maddelerinde yapılan değişikliklerin tescili istenilmiş, mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.

Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla gerektirici yasal nedenlere göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.

Ancak;

1- Vakıf senedinin 8. maddesinin (a) fıkrasında Genel Kurulun, vakıf resmi senedinde imzası bulunan vakfın kurumları olan gerçek ve tüzel kişilerin birer temsilcileri olduğu belirtildikten sonra bunların tabii üye olarak üyeliği görev süresince devam edecek ve görevden ayrılma halinde üyelik görevi devir alana geçecek şekilde belirtilmiş iken, bu maddede yapılan değişiklikle görev ve tüzel kişi unvanları kaldırılıp yerine doğrudan kişi adları yazılmak suretiyle vakıf senedinin değiştirildiği anlaşılmaktadır.

Öncelikle belirtmek gerekir ki, vakıf hukukunda esas olan kuruluş iradesinin -yasaların buyurucu hükümlerine aykırı olmamak koşuluyla- korunması ve olduğu gibi sürdürülmesidir.

Somut olayda, 5072 sayılı Yasanın 2. maddesinin (d) bendinin "kamu görevlileri görev unvanlarını kullanarak dernek ve vakıf organlarında görev alamaz" hükmünü içermesi nedeniyle vakıf senedinin yukarıda değinilen 8. maddesinin (a) fıkrası vakfın mütevelli heyetinin ekli listede adları yazılı gerçek ve tüzel kişilerden oluşacağı şeklinde değiştirilmedi istenilmekte ise de, sözü edilen maddede bahsedilen "ekli liste" ile vakıf senedinin ilk düzenlendiği sırada senede eklenen liste kastediliyor ise mahkeme*un değişikliğin tesciline ilişkin kararında bir isabetsizlik bulunmamaktadır, ancak ekli liste ile değişiklik senedine ekli liste kastediliyor ise bu listede kamu görevlilerin görev unvanları ile tüzel kişilerin adları kaldırılıp kamu görevlileri ile tüzel kişi temsilcilerinin özel adlan yazılmak suretiyle senet değişikliğine gidilmiş, mahkemece de bu değişiklikler tescil edilmiş ise de, 21.09.2004 günü yürürlüğe giren 5234 sayılı Yasanın 24. maddesi ile 5072 sayılı Yasaya eklenen geçici 2. maddede "5072 sayılı Yasanın yürürlük tarihinden önce kurulan vakıfların senetlerindeki kamu görevlilerinin unvanlarını kullanma hakları" saklı tutulmuştur. Dava konuşu vakıf, anılan Yasanın yürürlük tarihinden önce kurulduğu cihetle, senedindeki kamu görevlilerinin görev unvanlarını kullanma hakkının saklı olduğunun kabulü gerekir.

Makam unvanı yerine, kamu görevlisinin salt kişisel adının yazılması durumunda bu kişi (örneğin Vali) Uşak'tan başka bir il'e atanmış veya başka bir nedenle görevden ayrılmış olsa da mütevelli heyet üyeliği devam edecek, yerine atanan kişi vakıfta görev alamayacak, bu da kurucu iradeye aykırı düşecektir. Oysa kurucu irade, mütevelli heyetin oluşumunda kamu görevlileri açısından kişiyi değil, unvanını esas almaktadır. 5072 sayılı Yasaya 5234 sayılı Yasayla eklenen geçici 2. madde hükmü de bu amaçla düzenlenmiş bulunmaktadır. Açıklanan tüm bu nedenlerle, vakıf kuruluş senedinin 8. maddesinde mütevelli heyetin kurucu ve tabii üyesi olarak gösterilen kamu görevlilerinin makam ve tüzel kişilerin unvanları yerine, bunların doğrudan adlarını yazmak suretiyle kurucu iradeye aykırı olarak yapılan değişikliğin tescili doğru görülmemiştir.

Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 30.05.2005 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972