 |
T.C
YARGITAY
18. Hukuk Dairesi
E: 2004/3650
K: 2004/5470
T: 29.6.2004
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- ORTAK YERLERE MÜDAHALENİN ÖNLENMESİ (ANA YAPININ DIŞ CEPHESİNDEKİ TABELALARIN KALDIRILMASI)
- VEKALET ÜCRETİ
İçtihat Özeti: Yönetim planı veya kat malikleri kurulu kararı ile konulmuş bir yasaklama bulunmaması halinde, ticari faaliyetle uğraşanlar, iş yeri olarak kullanılan bağımsız bölümün tavan, taban ve yan' duvarlarla bağlantılı ortak yerlerinde, ait olduğu bağımsız bölümün dış cephe sınırlarını aşmayan, binanın dış cephe görünümünü ve estetiğini bozmayacak ebatlarda tanıtıcı nitelikte tabela veya reklam panosu asabilirler.
Kat mülkiyeti Yasasının uygulanmasından doğan ve konusu doğrudan para alacağı olmayan davalarda, yargı harçları ile avukatlık ücretleri maktu tarifeler üzerinden hesaplanıp hükmedilmelidir.
(634 s. KMK. m. 33)
Dava dilekçesinde ortak yerlere müdahalenin önlenmesi ve eski hale iade istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün temyiz incelemesinin duruşmaiı olarak yapılması davalılar vekilleri tarafından yasal süresi içinde verilen temyiz dilekçesi ile istenilmekle taraflara yapılan tebligat üzerine duruşma için tayin,olunan günde temyiz eden davalı Vek. Av. Mehtap ile aleyhine temyiz olunan davacı Vekili A. Fatih geldiler. Gelen vekillerin sözlü açıklamaları dinlendikten sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunarak, tetkik hakiminin açıklamaları dinlenip, gereği düşünüldü:
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
Yargıtay uygulamalarında yönetim planı veya kat malikleri kurulu kararıyla konulmuş bir yasaklama bulunmaması halinde işyerini tanıtma ve ve reklam amacıyla bina cephesine binanın dış görünümünü ve estetiğini bozacak şekilde abartılı ebatlarda olmamak ve de ait olduğu bağımsız bölümün dış cephe sınırlarını aşmamak kaydıyla tabela ve reklam panosu aşılabileceği kabul edilmektedir. Olayımızda, bina cephesine asılan panoların ebatları, yapısı ve sayısı itibariyle taşınmazın asli mimari yapısı ve malzemesine aykırı, ön cephe güzelliğini bozucu nitelikte oldukları kanaatini bildiren bilirkişi raporu esas alınarak dava konusu tüm panoların sökülüp kaldırılmasına karar verilmiştir.
Oysa, yukarıda açıklandığı üzere, ticari faaliyetle uğraşanların bu işlerde kullandıkları bağımsız bölümün tayan, taban ve yan duvarlarla bağlantılı ortak yerlerinde ait olduğu bağımsız bölümün dış cephe sınırlarını aşmayan uygun bir yere tanıtıcı nitelikte tabela veya reklam panosu asmasının doğal hakkı olduğu kabul edilip bu bağlamda mahkemece, Kat Mülkiyeti Yasasının 33 üncü maddesinde öngörülen hakkaniyet kurallarına göre davalı şirketin işyerinin tanıtımı bakımından birden fazla reklam panosu veya levhanın gerekli olup olmadığının, gerekli ise sayısının, ebatlarının ve aşılabileceği uygun yerlerin bilirkişi incelemesi yaptırılarak tespit ettirilip ölçekli bir krokiye de bağlanmak suretiyle alınacak rapor doğrultusunda, mevcut panolar kaldırılmakla birlikte yeniden belirlenen uygun pano veya panoların cins ve ebatları da açıklanarak krokide gösterilen yere (veya yerlere) asılmasına karar verilerek muarazanın giderilmesi gerekirken mevcut panoların tümünün kaldırılmasına karar verilmekle yetinilmesi doğru görülmemiştir.
Öte yandan, Kat Mülkiyeti Yasasının uygulanmasından doğan ve konusu doğrudan para alacağı olmayan davalarda, yargı harçları ile avukatlık ücretlerinin maktu tarifeler üzerinden hesaplanıp hükmedilmesi gerektiği düşünülmeden, nisbi tarifelere göre harç ve avukatlık ücretine karar verilmiş olması da doğru değildir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK'nu 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), Yargıtay duruşmasında vekille temsil edilen davalı yararına takdir edilen 375.000.000.TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalı tarafa verilmesine, temyiz peşin harçlarının istek halinde temyiz edenlere iadesine, 29.6.2004 gününde oybirliğiyle karar verildi.