 |
T.C
YARGITAY
18. Hukuk Dairesi
E: 2002/11939
K: 2003/854
T: 04.02.2003
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Dava dilekçesinde eski hale getirme istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulü cihetine gidilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
YARGITAY KARARI
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Dava dilekçesinde, davalının 1. kat 11 nolu bağımsız bölümün ön balkonu ile mutfak balkonunu yatay ve dikey demir parmaklıklarla kapattığı, böylece oluşturulan demir kafesin bir üst kattaki bağımsız bölümün can ve mal güvenliğini tehlikeye soktuğu belirtilerek her iki balkondaki demir parmaklıkların kaldırılması istenilmiştir.
Anataşınmazın yerinde yapılan inceleme sonunda bilirkişi tarafından düzenlenen raporda; davalının 1. kat 11 nolu bağımsız bölümünün salon balkonunu ve mutfak ile oturma odasına açılan balkonu yatay ve dikey demir çubuklarla dış noktasından üst tabanına kadar kapattığı, kafes sistemiyle yapılmış olan bu parmaklıkların enine demir çubuklarının üst kattaki bpğımsız bölümlerin can ve mal güvenliğini tehlikeye soktuğu gibi anayapının dış görünümü ve estetiğini bozduğu açıkça belirtilmiştir.
Mahkemece, bilirkişi raporuna dayanılarak Yargıtay'ın yerleşmiş İçtihatları doğrultusunda sözü edilen demir kafesin bulunduğu yerden kaldırılıp kararda belirtildiği biçimde monte edilmesine karar verilmesinde bir isabetsizlik yoktur.
Ancak; davalının bağımsız bölümünün hem salon hem de mutfak balkonlarındaki demir parmaklıklar dava konusu edilmiş ve bilirkişi raporuyla da her iki balkondaki parmaklıkların üst katlardaki bağımsız bölümlere çıkılmasına yol açacak ve böylece bu katların güvenliğini tehlikeye sokacak nitelikte oldukları saptanmış olmakla her ikisini kapsayacak şekilde karar verilmesi gerekirken, hüküm fıkrasında hangi balkonla ilgili olduğu da anlaşılamayan biçimde salt bir balkonunun demir parmaklıklarının dikey şekilde olmak üzere davalıların kendi bağımsız bölümlerinin bulunduğu ana duvarına ve kapısına monte edilmesine karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK'nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harçlarının istek halinde temyiz edenlere iaderisen, 04.02.2003 gününde oybirliğiyle karar verildi.