 |
T.C.
YARGITAY
18. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/11136
Karar No : 1998/12428
Tarih : 12.11.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
MEN'İ MÜDAHALE VE ESKİ HALE GETİRME
ORTAK YERLERİN BAĞIMSIZ BÖLÜM
OLARAK TAPUYA TESCİLİ
KARAR ÖZETİ: Tüm kat maliklerinin oybirliği ile bir bağımsız bölümün lokanta olarak kullanılmasına dair verilen karara dayanılarak ancak o bağımsız bölümün lokanta olarak kullanımını sağlamak için zorunlu tadilat yapılabilir. Bu muvafakat, gayrimenkulun ortak yerlerinin yeniden düzenlenmesini içeren proje yapılması için verilmiş kabul edilemez ve yapılan böyle bir proje belediyece onaylansa bile geçersizdir.
Ana yapının bodrum katında bulunan kömürlükler, hizmetçi odası, tuvalet, koridor gibi bazı müştemilatlar, arsa payı verilmek sureti ile bağımsız bölüm haline dönüştürülüp, mesken olarak payları oranında kat malikleri adına tapuya tescil edildikten sonra bağımsız bölümün unsurları olacağından, bu piyeslerin ortak yer olduğundan bahisle eski hale getirilmesi istenemez.
(634s. KMK. m. 51, 24)
Dava dilekçesinde men'i müdahale ve eski hale getirme istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulü cihetine gidilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Dava konusu yerin içinde bulunduğu ana gayrimenkul, Kat Mülkiyeti Kanununun 51. maddesinin öngördüğü şekilde her bir paydaşın gayrimenkulun bir bölümünden kat maliki gibi tek başına faydalanmasını sağlamak için üzerinde irtifak hakkı kurulmuş iken o tarihte tüm paydaşların anlaşması ile ve 3.5.1967 tarihlerde düzenlenip tapuya tescil edilmiş bulunan "Kat Mülkiyeti Yönetmeliği" tabir edilen senetle kat mülkiyetine geçilmiştir. O tarihte tesis edilen tapu kaydına göre bodrum kat, kömürlükler, hizmetçi odası ve bazı müştemilatı içermiş iken arsa payı verilmek sureti ile bağımsız bölüm haline dönüştürülmüş ve mülkiyeti, o tarihteki malikler arasında payları oranında bölüştürülerek tapuya mesken olarak kaydedilmiştir.
Davalılar 30.3.1983-4.12.1986 ve 21.1.1987 tarihlerinde bodrum kata ait payları satın almışlardır. Daha sonra tüm kat maliklerinin katıldığı ve onay verdiği 27.1.1987 tarihli protokol ile bu bağımsız bölümün lokanta olarak kullanılması ve davalıların arka bahçeyi 1996 yılı sonuna kadar kullanmaları kabul edilmiştir. Aynı tarihte yönetim planında değişiklik yapılarak tüm bağımsız bölümlerde (dava konusu bodrum dahil) lokanta dahil her türlü ticari işletmenin yapılabileceği kabul edilmiştir.
Davalılar kat malikleri kurulunca Kendilerine verilen yetki ile protokol hükümleri dairesinde malikleri oldukları zemin katı da kapsar biçimde bodrum ve bahçenin yeniden düzenlenmesini içeren 27.12.1988 onay tarihli projeyi düzenlemişlerdir. Söz konusu proje belediye imar müdürlüğünce onaylanarak saklanmıştır. Bu mimari projenin, o tarihte ana gayrimenkulun bağımsız bölüm maliki olan kimselerin imzasını taşımadığı anlaşılmaktadır. 0 halde bu proje özellikle ana gayrimenkulun ortak yerler için öngördüğü düzenlemeler bakımından geçersizdir. Ancak bodrumun lokanta olarak kullanılmasına oybirliği ile alınmış bir muvafakat söz konusu olduğu için lokanta olarak kullanımı sağlamak amacı ile öngörülen zorunlu tadilatın bunun dışında mütalaa edilmesi gerekir.
Bu durumda davalıların ana yapının ortak yerlerinden olan merdiven boşluklarında yapılan değişiklik ve kullanımına müsaade edilmesi, üzerinde projeye aykırı yapı inşaasını kapsamayan bahçenin örtülmesi sureti ile vaki müdahalenin önlenmesine karar verilmesi doğru ve yeterlidir.
Dava dilekçesinde ayrıca bağımsız bölüm olarak tapuya kaydedilmiş bulunan bodrum katın içerisinde yer alan kömürlükler, koridor, tuvalet, hizmetçi odası ve diğer bir oda da ortak yer kabul edilerek eski hale getirilmesi istenmiş ise de, bu yerler kat mülkiyetine geçirilirken bodrum kat bağımsız bölüm haline getirilip bu şekilde tapuya kaydedildiği için artık bu bağımsız bölümün piyesleridir. Ortak yerler olmayıp, bağımsız bölümü oluşturan unsurlardır ve davalılara aittir. 0 nedenle bu konudaki davanın reddi doğrudur.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı deliller ile kanuni gerektirici sebeplere göre, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usule ve kanuna uygun olan hükmün (ONANMASINA), 12.11.1998 gününde oybirliğiyle karar verildi.