 |
T.C.
YARGITAY
18. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/7272
Karar No : 1997/1651
Tarih : 3.3.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
* YÖNETİCİ
ÖZETİ : Yönetici görevi sona erdikten sonra uhdesinde para varsa defter kayıt ve paraları derhal yeni yöneticiye teslim etmekle yükümlüdür. Bunun için ayrıca bir ihtara gerek yoktur. Aksi takdirde zimmetinde bulunan paraları K.M.K.20 md. uyarınca aylık %10 gecikme tazminatıyla ödemekle sorumludur.
Dava dilekçesinde itirazın iptali istenilmiştir.Mahkemece davanın kısmen kabulü cihetine gidilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
YARGITAY KARARI
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davalının, yöneticilik yaptığı dönemde Kat maliklerinden tahsil edilen paralardan 53.625.292 TL. 'sini apartman için harcamadığı halde yöneticilik görevinin sona erdiği 31.12.1995 tarihinde yeni yöneticiye devir ve teslim etmeyip zimmetinde tuttuğu, kat malikleri kurulu'nun 7-14 Ocak 1996 tarihlerinde yapılan ve kendisinin de hazır bulunduğu toplantılarda bu miktar zimmetinin varlığı tesbit ve haberdar da edildiği halde borcunu yine ödememiş olduğu, ancak; üç gün içerisinde %10 aylık gecikme tazminatıyla birlikte ödemediği takdirde hakkında icra takibi yapılacağı ihtarını taşıyan telgrafın kendisine tebliğ edildiği 4.4.1996 tarihinden 4 gün sonra 8.4.1996 tarihinde yönetim hesabına asıl borcunu bankaya yatırmak suretiyle tediye de bulunduğu anlaşılmıştır.
Davalı, yapılan icra takibine takipten önce borcunu ödediği ve yasal faizin %30 olduğu yolunda itirazda bulunmuş, davacı, gecikme tazminatı yönünden itirazın iptali ve %40 icra inkar tazminatı ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, ihtarnamenin tebliğ edildiği 4.4.1996 tarihinden ödemenin bankaya yatırıldığı tarihe kadar yıllık %30 hesabiyle 4 günlük yasal faiz tutarı 178.751 TL. üzerinden itirazın iptaline, fazla istemin reddine karar verilmiştir.
Kat Mülkiyeti Kanununun 38. maddesi hükmüne göre yönetici, kat maliklerine karşı aynen bir vekil gibi sorumludur. bu sorumluluğunun ve yöneticilik görevinin mahiyeti gereği olarak yönetici, kat maliklerinden tahsil edilen paraları, apartmanın ihtiyaçlarına şart etmek, harcanmayanları da yönetim adına açtıracağı hesapta muhafaza etmek, bu görevi sona erdiğinde de yeni yöneticiye bütün defter ve belgeleriyle birlikte hemen devretmek zorundadır. Bu yükümlülükleri yerine getirmesi için ayrı bir ihtara gerek bulunmamaktadır. Bu itibarla, Borçlar Kanununun 101. maddesinin ilk fıkrasında, genel nitelikteki borçlara ilişkin olarak borçlunun temerrüdü için Öngörülen ihtar koşulu, apartman yöneticisi bakımından uygulanamaz. Yönetici, bu görevinin sona erdiği tarihte, uhdesinde kalan apartmana ait paralar yönünden mütemerrit olur.
Öte yandan. Kat Mülkiyeti Kanununun 20. maddesinde apartmana ait hizmetin sağlıklı ve aksamadan yürütülmesini temin bakımından apartmanın ortak giderleri için kararlaştırılan gider ve avans payını zamanında ödemeyen kat maliki için aylık %10 gecikme tazminatı öngörülmüştür. Kat malikinden bu şekilde tahsil edilen paranın yönetici tararından zimmette tutulup apartman ihtiyaçları için harcanmaması da apartman hizmetleri yönünden kat malikinin borcunu zamanında ödememesinden doğan sakıncayı aynen doğuracağından, yöneticinin de zimmetinde kalan borç için aylık %10 gecikme tazminatıyla sorumlu tutulması gerekir.
Mahkemece, yukarıda yapılan açıklamalar dikkate alınarak davalının, yöneticiliği bıraktığı 31.12.1995 tarihinde üzerinde kalan 53.625.292 TL. borcu üzerinden ve bu tarihten başlıyarak asıl borcun ödendiği 8.4.1996 tarihine kadar hesaplanacak aylık %10 gecikme tazminatından sorumlu olduğunun kabulü ve hasıl olacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu şekilde hüküm tesisi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK'nun 428.nci maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 3.3.1997 gününde oybirliğiyle karar verildi.