Dava dilekçesinde, meni müdahale istenilmiştir. Mahkemece, davanın kabulü cihetine gidilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

 

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

 

Kat Mülkiyeti kanununun 42. maddesi hükmüne göre, anagayrimenkulün ortak yerlerinin düzgün veya bunların kullanımının daha rahat ve kolay bir hale konulmasına veya bu yerlerden elde edilecek faydanın çoğaltılmasına yarayacak bütün yenilik ve ilaveler kat maliklerinin sayı ve arsa payı çoğunluğu ile verecekleri karar üzerine yapılır. Bu Yasa hükmünün uygulanabilmesi için, söz konusu ortak yerin proje ile veya yerleşim planı ile özel bir amaca özgülenmemiş olması gerekir. Örneğin, ortak yer "bahçe" olarak özgülenmiş ise bu madde hükmü uygulanamayacak, proje değişikliği söz konusu olduğu için tüm kat maliklerinin oybirliği gerekecektir.

 

Dosya içerisinde bulunan mimari proje incelendiğinde, anagayrimenkulün yapıdan artan kısmının boş arsa niteliğinde olduğu, "bahçe" olarak özgülenmediği anlaşılmaktadır. O halde, bu yerin (tüm apartmanın ortak) otopark olarak kullanılabilmesi için dosyada örneği bulunan 17.10.1996 günlü kat malikleri kurulu kararı, pay ve paydaş çoğunluğu ile alınmış ise yeterli olacaktır.

 

Ancak, bu konuda özel olarak dikkate alınması gereken bir husus, bu tür kullanımın bağımsız bölüm maliklerinden herhangi birinin kendi bağımsız bölümünden yararlanmasına engel teşkil etmemesi zorunluluğu vardır. Boşluğun otopark olarak kullanılması ana bina dışında bağımsız bölümü bulunan davacının bağımsız bölüme gidiş gelişini engelleyecek ise, engel olan unsurların ne olduğu saptanmalı ve otopark kullanımının bu suretle alınacak tedbir ve kısıtlama ile kullanımı sağlanmalıdır. Bu husus da mahkemenin bilirkişiden alacağı mütalaa uyarınca hüküm altına alınacak tedbirlerle sağlanacaktır.

 

Mahkemece, yukarıdaki esaslar dairesinde gerekli tahkikat ve inceleme yapılarak hasıl olacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, mimari projede otopark olmadığı gerekçesi ile davanın yazılı olduğu şekilde kabulü doğru görülmemiştir.

 

Bu itibarla, yukarıda açıklanan esaslar göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan, kabulü ile hükmün Hukuk Usulü Muhakemeleri kanununun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 9.7.1997 gününde oybirliğiyle karar verildi.

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972