Dava dilekçesinde, eski hale getirme ve tahliye istenilmiştir. Mahkemece, davanın kabulüne dair verilen hükmün temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması davalılar Ahmet ve Mustafa tarafından yasal süresi içinde verilen temyiz dilekçesi ile istenilmekle; dosyadaki bütün kağıtlar okunarak, tetkik hâkiminin açıklamaları dinlenip, gereği düşünüldü:

 

Davacı; davalılardan Hüsnü'ye ait olan bağımsız bölümün, travesti olarak nitelendirilen Ahmet ile Mustafa'ya kiraya verilmişse de, bu kişilerin bağımsız bölümü iyi kullanmadıkları, bağımsız bölüme girip çıkanların çokluğu ve çıkardıkları gürültü sebebiyle etrafa rahatsızlık verdiklerini ileri sürerek, bu kişilerle davalı Hüsnü arasındaki kira aktinin feshi ve bağımsız bölümden tahliyelerine karar verilmesini istemiştir.

 

Mahkemece; davalı kiracıların bağımsız bölümü kötü kullanımlarının sabit olduğunu, gürültü çıkardıklarını, mecuru randevu evi gibi kullandıkları kabul edilerek, bu şekilde kullanıma son verilmesine ve belirtilen süre içinde bu işe son verilmediği takdirde davalı kiracıların tahliyelerine karar verilmiştir.

 

Kat Mülkiyeti Kanununun 18. maddesi; kiracılar dahi kat malikleri gibi bağımsız bölümü kullanırken doğruluk kaidelerine uymalarını ve birbirlerini rahatsız etmekten kaçınmalarını, birbirinin haklarını çiğnemelerini öngörmüş ve bağımsız bölüm malikini bu konuda kiracılar ile birlikte müteselsilen sorumlu tutmuştur. Aynı Yasanın 33. maddesinde ise; bu Kanunda öngörülen borç ve yükümlülüklerini yerine getirmeyenler hakkında diğer kat maliklerince mahkemeye başvurma hakkı tanınmış, hâkimin iddiayı sabit görmesi halinde ilgililerin yasaya aykırı kullanım ve davranışlarına son verilmesine, bunun için belli bir süre verilmesine ve bunun tefhim veya tebliğine karar verileceğini hükme bağlamıştır. Hâkimce tesbit edilen sürede, bu kararın yerine getirilmemesi halinde maddenin son fıkrasında cezai müeyyide getirilmiştir.

 

Bu suretle, 18. madde ile 33. madde birlikte incelendiğinde, rahatsız edici durumlar sebebiyle bağımsız bölümlerin tahliyesinin öngörülmediği, bu hususun ancak 24. maddede öngörülen yasak işlerde geçerli olduğu görülür. Kötü kullanımın devam etmesi halinde ve koşulların gerçekleşmesi durumunda, Kat Mülkiyeti Kanununun 25. maddesinde öngörülen devir ancak söz konusu olabilir ki, böyle bir dava açılmamış ve koşulları da araştırılmamıştır.

 

Bu durumda mahkemece, yasa hükümlerinin doğrudan uygulanması söz konusu olup, hukuki nitelendirmenin mahkemeye ait olduğu ve bağımsız bölümün maliki ile kiracıları arasındaki aktin feshini isteme hakkının bağımsız bölüm malikine ait bulunduğu esasları göz önünde bulundurularak, yukarıda sözü edilen 33. maddenin 2 ve 3. fıkralarının uygulanması söz konusu iken, yasal dayanağı olmayan biçimde ihtara uyulmaması halinde davalı kiracıların tahliyesine karar verilmesi doğru görülmemiştir.

 

Bu itibarla, yukarıda açıklanan esaslar göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 29.4.1997 gününde oybirliğiyle karar verildi.

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972