Dava dilekçesinde, 42.195.000 lira alacağın faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece, davanın reddi cihetine gidilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

 

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

 

Türk Medeni Kanunu Hükümlerine Göre Kurulan Vakıflar Hakkındaki Tüzüğün 22. maddesinde; "Vakıflar Genel Müdürlüğü, vakıfların safi gelirinin % 5'ini teftiş ve denetleme giderlerine katılma payı olarak alır" hükmüne yer vermiş; bunun yıllık tutarını şubeler hariç, bir vakıf için 10.000.000 lira olarak sınırlandırmıştır. Aynı maddenin 5. fıkrası, istihdam edilenlere ve işçilere yardım vakıflarında, istihdam edilenler ve işçilerle işverenlerin vakfa ödedikleri aidat veya katılma paylarının, yukarıda sözü edilen katılma payının belirlenmesi için baz alınacak gayrisafi gelirin (dolayısıyla safi gelirin) hesabında nazara alınmayacağını; ancak, bu aidat veya katılma payları herhangi bir şekilde işletildiği takdirde bu meblağa dahil edileceğini hükme bağlamıştır. Görüldüğü gibi bu istisna hükmünden yararlanacak vakıflar, yalnız, istihdam edilenlere ve işçilere yardım vakıflarıdır.

 

Vakıflar Genel Müdürlüğü'nün teftiş ve denetleme payının hesaplanmasına dair 25.12.1991 tarihli genel yazılarında, teftiş ve denetleme masraflarına katılma payının hesaplanmasında ilke olarak vakıfların bütün gelir kalemleri gayrisafi gelir olarak nitelendirilmiş olmakla beraber, bu genelgenin 3. maddesinin (c) bendinde, Türk Ticaret Kanununun 468. maddesine göre kurulan, istihdam edilen ve işçilere yardım vakıflarında vakfa ödenen aidat ve katılma payları teftiş ve denetleme payına esas olarak yıllık gayrisafi gelir hesabında nazara alınamayacağı belirtilmiş olup, böyle bir vaktin ayrıca ana sözleşmesinde müstahdem ve işçilere yardım yapılacağına dair akça ayrılması derpiş olunmuş ve bu vaktin anonim şirketin ayıracağı paylar ile müstahdem ve işçilerin katılım paylarından kurulmuş bir vakıf olması gerektiği açıklanmış; aynı maddenin (d) bendinde ise, 506 sayılı SSK.nun geçici 20. maddesi kapsamına giren vakıfların da ödenen her, türlü aidatların teftiş ve denetleme masraflarına katılma payının hesaplanmasında gelir sayılmayacağı, yukarıda sözü edilen tüzük maddesine paralel olarak belirtilmiş ve bunun için belli koşullar öne sürülmüştür.

 

Geri çevirme kararı üzerine dosyaya getirtilen davalı vakfa ait Tüzüğün 4. maddesi, vaktin gayesini açıklamış olup, kuruluş şekli ve maddede açıklanan amaçları itibariyle davalı vakıf, Türk Ticaret Kanununun 468. maddesinde sözü edilen ve 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanununun geçici 20. maddesi kapsamına giren vakıflardan da değildir. Bu durumda davalı vakıf, Tüzüğün 22. maddesindeki istisna ve genelgede sözü edilen muafiyetler kapsamında bulunmamaktadır.

 

Davanın, Tüzüğün 22. maddesindeki kapsam ve sınırlama içerisinde kabulü gerekirken reddi doğru görülmemiştir.

 

Bu itibarla, yukarıda açıklanan esaslar göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 5.11.1996 gününde oybirliğiyle karar verildi.

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972