 |
T.C.
YARGITAY
18. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/9602
Karar no : 1995/9409
Tarih : 02.10.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Dava dilekçesinde yönetim planının imzalanmış sayılması istenmiştir. Mahkemece davanın kabulü cihetine gidilmiş, hüküm davalılardan şirket vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
KARAR : Geri çevirme kararı üzerine dosyaya getirtilen evrak arasında olup, daha önce dosyaya ibraz edilmekle beraber hukuki niteliği belirlenmemiş olan 7.4.1992 tarihli belgenin anagayrimenkulde kat irtifakı tesisi ile birlikte yasa gereği Tapu Sicil Müdürlüğü'ne verilmiş ve tapuya tescil edilmiş bulunan yönetim planı olduğu anlaşılmaktadır.
Davacıların yeni yönetim planı hazırlamak üzre görevlendirildikleri kat malikleri kurulu toplantısında alınıp bu davanın dayanağını teşkil ettiği anlaşılan kat malikleri kurulu kararı bu suretle, ancak mevcut yönetim planında değişiklik yapılmasına dair olabilir. Kat Mülkiyeti Kanunu'nun 28. maddesinin değişik 3. fıkrası hükmüne göre yönetim planının değiştirilmesi için bütün kat maliklerinin 4/5'inin oyu gerekmektedir. Oysa yeniden düzenlenen yönetim planında 8 daire malikinin imzası gerekmekte iken muhalefeti nedeniyle imzalanmamış sayılması gereken davalılardan A.Mimarlık ve Müh.Ltd.Şti. hariç 6 imza bulunmaktadır. Bu durumda yönetim planı değişikliğinin gerçekleşmemiş olduğunun kabulü gerekir.
Yargıtay Uygumalalarında, kat malikleri kurulunun herhangi bir kararına karşı olan kat malikinin iradesi yerine kaim olup hüküm tesisi, Kat Mülkiyeti Kanunu'nun 10. maddesinin son fıkrası hükmünün uygulanması halinde istisna dışında kabul edilmediği de dikkate alındığında davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu şekilde kabulü doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.'nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 2.10.1995 gününde oybirliğiyle karar verildi.