 |
T.C.
YARGITAY
18. Hukuk Dairesi
E. 1994/8305
K. 1994/11156
T. 26.9.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
BAĞIMSIZ BÖLÜMDE TAMİRAT
TAPUDAKİ MİMARİ PROJE
(Kat maliklerinin onayı)
KARAR ÖZETİ Anagayrimenkulden ayrı olarak, bahçe içinde yer alan ve bağımsız bölüm şeklinde tapuya tescil edilmiş olan binanın, eski niteliğinin muhafaza edilmesi koşuluyla tamirat, kat maliklerinin onayını gerektirmezse de; tapudaki mimari projeye aykırı olarak yeniden, betonarme yapı ile inşası ve kat irtifakına geçilen projede mevcut olmayan kalorifer sistemi tesisi, tamir niteliğinde sayılamayacağından, kat maliklerinin rıza göstermemesi hakkın kötüye kullanılması değildir.
(634 s. KMK. m. 19, 23)
Dava dilekçesinde, bağımsız bölümün yeniden inşaasına izin verilmesi istenilmiştir. Mahkemece, davanın kabulü cihetine gidilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği düşünüldü:
Davada, anagayrimenkulde kat irtifakının tesisi sırasında, anagayrimenkulden ayrı olarak bahçede yer alan, zemini kargir, birinci katı ahşap olan ve bağımsız bölüm olarak tapuya tescil edilmiş olan bir binanın harap olduğu ileri sürülerek, bunun yeniden inşaası için hazırlanan mimari projeye onay vermeyen diğer bağımsız bölüm maliklerinin bu suretle vaki muarazalarının önlenmesi istenmektedir.
Yargıtay'da yerleşmiş uygulamalara göre, her bir bağımsız bölüm maliki anagayrimenkulün, mimari projesinin orjinal haliyle muhafazasını istemek hakkı olduğu gibi, aynı zamanda ona yüklenen bir mükellefiyettir. Kat Mülkiyeti Kanununun 19.'maddesi hükmüne göre, anagayrimenkulün mimari projesine aykırı herhangi bir inşaat veya tadilatın yapımı tüm kat maliklerinin onayını gerektirir. Yasa ile kat maliklerine verilmiş olan bu hakkın, suistimali de söz konusu olmadığından, proje değişikliğine karşı çıkan bağımsız bölüm malikinin, böyle bir hakkı kullanmasının kötüniyet olduğunun kabulü ile değişikliğe muvafakat etmiş sayılmasına karar verilemez.
Diğer taraftan, bağımsız bölümün tamiri gerektirmesi halinde, proje değişikliği sözkonusu olmadığından, sırt bu tamiratı kapsamak üzere, yapılacak işlemlerin diğer kat maliklerinin muvafakatına tabi olmadığı açıktır. O nedenle bu hususta fiili bir muaraza olmadığı sürece bir dava açmaya da gerek ve lüzum yoktur.
Ancak; bilirkişi raporundan anlaşıldığına göre davacı zemini kargir, birinci katı ahşap olan bahçedeki bu bağımsız bölümün yeniden betonarme yapı ile inşaasını öngörmüş ve ayrıca kat irtifakına geçilen projesinde mevcut olmayan kalorifer sisteminin de tesisini planlamıştır. Böyle bir projenin yukarıda açıklandığı üzere bağımsız bölümün tamiri niteliğinde olmadığı açıktır.
Mahkemece, bu konuda Kat Mülkiyeti Kanununun 23. maddesine de dayanılmış ise de, bu maddede öngörülen müsaade mecburiyeti harap olan bölümün yeniden yapılması veya onarılması için sağlam kalan bağımsız bölümlerin içinden veya dışından faydalanılmasına (içine girmek, dışına iskele kurmak vs.) ilişkin olup, bu müsaadenin ayrı bir binada yer alan bağımsız bölümün yeniden ve özellikle mevcut yapısında yeni projeye davalı inşaatına uygulanmaz.
Mahkemece davacıya ait bağımsız bölümün inşaasında herhangi bir proje değişikliğine gidilmeksizin sadece eski niteliği muhafaza edilmek koşuluyla tamiratının mümkün olabileceği ve bununda diğer kat maliklerinin iznine bağlı bulunmadığı düşünülmeden tapudaki mimari projesine aykırı olarak yeniden düzenlenmiş projenin uygulanmasına olanak verecek şekilde hüküm tesisi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla, yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 26.9.1994 gününde oybirliğiyle karar verildi.
