 |
T.C.
YARGITAY
18. Hukuk Dairesi
E. 1993/5320
K. 1993/7092
T. 25.5.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
ANA BİNANIN MİMARİ PROJESİNE AYKIRI DAVRANIŞ
TÜM KAT MALİKLERİNİN ONAYI
MİMARİ PROJEDE TERASA ÇIKIŞIN GÖSTERİLMEMESİ
KARAR ÖZETİ Müşterek yerlerden bulunan terasta kapalı mesken inşa etmek, terasın bir bölümünü bağımsız bölüme katmak gibi inşaat ve eylemler, Kat Mülkiyeti Kanununun 19. maddesi hükmü gereği tüm kat maliklerinin onayını gerektirir.
Ana binanın mimari projesinde, terasa çıkış için bir geçit bırakılmamış ise, anten koymak, vs. faydalanmalarda bulunmak için bağımsız bölümden geçilerek istifade için, Kat Mülkiyeti Kanununun 23. maddesi çerçevesinde bir geçit hakkı konusu hakkaniyet kaidesi de göz önünde bulundurularak araştırılmalıdır.
(634 s. KMK. m. 19, 23)
Davadilekçesinde, müdahalenin men'i ve kal' istenilmiştir. Mahkemece, davanın kabulü cihetine gidilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından duruşma istekli olarak temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan ve posta pulu, bulunmadığından mürafaa isteği reddedildikten sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup, gereği düşünüldü:
1- Ana binanın mimari projesine aykırı olarak yasa gereği müşterek yerlerden bulunan terasta kapalı mesken inşa etmek, terasın bir bölümünü bağımsız bölüme katmak gibi inşaat ve eylemler Kat Mülkiyeti Kanununun 19. maddesi hükmü gereği tüm kat maliklerinin onayını gerektirdiği cihetle böyle bir müdahalenin vukuunda hakimin müdahalenin önlenmesine ve eski hale getirmesine karar vermesi gerekli ise de,. mahkemece davalıya tebliğ edilmeyen ve kendisinin de kabul etmediği dava dışında düzenlenen tesbit raporuna dayanılarak hüküm kurulması doğru değildir.
Mahkemece, uzman bilirkişi menfaati ile ve mimari proje örneği getirtilip varsa yönetim planı da incelenmek suretiyle mahallinde keşif yapılmalı ve hasıl olacak sonuca göre karar verilmelidir.
2- Bundan ayrı, teras her ne kadar ana binanın ortak yerlerinden olup tüm kat malikleri yasal çerçeve içerisinde buradan yararlanma hakkına sahip iseler de böyle bir yararlanmanın diğer kat maliklerinin kendilerine ait bağımsız bölümün kullanımını zorunlu haller dışında etkilememesi ve bu suretle mülkiyet haklarını sınırlamaması gerekir. Mahkemece, yukarıdaki paragraf uyarınca bilirkişi marifeti ile yapılacak keşif sırasında açıklığa kavuşturulacağı üzere mimari projede terasa çıkış için bir geçit bırakılmamış ise anten koymak vs. faydalanmalarda bulunmak için bağımsız bölümünden geçilmesi, onun bu bölümdeki mülkiyet hakkını kanuna aykırı olarak sınırlanması demektir. O nedenle, Kat Mülkiyeti Kanununun 23. maddesi de göz önünde bulundurulmak suretiyle davacıların teras üzerinde hangi tür kullanımlarına müsaade edilebileceği hususu göz önünde bulundurulmak suretiyle geçiş hakkı konusunda ancak davalıyı rahatsız etmeyecek ve onun belirleyeceği zamanlarda geçilebileceği ilkesi kabul edilerek bu konuda buna göre karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi de doğru görülmemiştir.
Bu itibarla, yukarıda açıklanan esaslar göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 25.5.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.