Taraflar arasında kadastro tespitinden doğan dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay'ca incelenmesi istenilmekle; temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, inceleme raporu ve dosyadaki belgeler okundu, gereği görüşüldü:

 

Kadastro sırasında 246 ada 1, 247 ada 12 parsel sayılı 5481,47 ve 6361,58 metrekare yüzölçümündeki taşınmazlar Asliye Hukuk Mahkemesinde dava konusu olduğu nedeniyle malikaneleri açık bırakılmak suretiyle tesbit edilmiştir. Emin'in Asliye Hukuk Mahkemesinde Hazine ve Belediye aleyhine açtığı tescil davası görevsizlikle Kadastro Mahkemesine devredilmiştir. Mahkemece yapılan yargılama sonunda, davanın reddine, taşınmazların 4.12.1949 tarih 1,18.10.1989 tarih 1 sayılı tapu kaydı malikleri adına tesciline karar verilmiş; hüküm, davacı Emin tarafından temyiz edilmiştir.

 

Mahkemece yapılan araştırma, inceleme ve uygulama hükme yeterli değildir. Bir kaydın o taşınmaza ait olduğunun kabul edilebilmesi için asgari üç sınırın belirgin olması gerekir. Bilirkişi ve tanıkların sınırlar konusundaki beyanları açık ve kesin değildir. Dava konusu parselleri çevreleyen komşu parsellere ait tutanak suretleri ve kaynakları getirtilmek suretiyle bilirkişi ve tanık sözleri denetlenmemiştir. Öte yandan, tapu kaydının uyduğu sabit olsa bile 3402 sayılı Kadastro Kanununun 15/2. maddesi gereğince şayi payın zilyetlikle kazanılması mümkündür. Mahkemece bu yön üzerinde durulmamış, taşınmazın öncesinin kime ait olduğu, kimden kime kaldığı, zilyetliğin başlangıç ve sürdürülüş biçimi hakkında bilirkişi ve tanıklardan bilgi alınmamış, diğer pay tapularının hukuki değerini yitirip yitirmediği üzerinde durulmamıştır. Ayrıca 3303 sayılı Kanun hükümleri gözönünde tutulmamış ve değerlendirilmemiştir. Eksik inceleme ile hüküm kurulması isabetsizdir. Kabule göre de; kadastro hakimi itirazlı parseller hakkında sicil oluşturmakla yükümlüdür: Adlarına tescil kararı verilen kişilerin açık kimlikleri ile pay oranlarının gösterilerek tescile karar verilmesi gerekirken, mahkeme kararının eki niteliğinde olmayan tapu kaydına atıf yapılarak infazda tereddütlere neden olacak biçimde hüküm kurulması da doğru değildir. Temyiz itirazlarının bu nedenlerle kabulü ile hükmün (BOZULMASINA), 4.11.1996 gününde oybirliği ile karar verildi.

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972