 |
T.C.
YARGITAY
16. Hukuk Dairesi
E. 1991/10967
K. 1992/5615
T. 13.4.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
KADASTRO KANUNU
VEKALET ÜCRETİ
ÖZET Avukat veya dava vekili ile takip edilen davalarda haklı çıkan yararına Kadastro Kanununun 31 ve 36/2.. maddelerinde belirtilen hükümler gözönünde bulundurularak vekalet ücretine hükmedilmesi gerekir.
(3402 s. Kadastro K. m. 31, 36/2)
Taraflar arasında kadastro tespitinden doğan dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay'ca incelenmesi istenilmekle; temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, inceleme raporu ve dosyadaki belgeler okundu, gereği görüşüldü:
Kadastro sırasında 4845 parsel sayılı 20.250 metrekare yüzölçümündeki taşınmaz, vergi kaydı miktar fazlası olarak Hazine adına tesbit edilmiştir. itirazı tapulama komisyonunda reddedilen Süleyman, vergi kaydı, kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği ve satın almaya dayanarak dava açmıştır. Mahkemece davanın görev yönünden reddine karar verilmiş; hüküm, davalı Hazine tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz istemi sadece avukatlık ücretine yöneliktir. Vekalet ücreti, 3402 sayılı Kadastro Kanununun 31 ve 36/2. maddelerinde düzenlenmiştir. Bu maddelere göre, avukat veya dava vekili ile takip olunan davalarda vekalet ücreti davanın önemi, vekilin sarf ettiği emek, tarafların davada iyi niyetle hareket edip etmediği, hak ve eşitlik kuralları gözönünde tutularak maktuun tayin ve takdir olunur. Ancak, takdir edilecek vekalet ücretinin miktarı, keşif yapılmışsa keşifte belirlenen değere göre, avukatlık ücret tarifesinin tayin ettiği nisbi ücret sınırları üstünde olamaz. Keşif yapılmayan durumlarda davanın önemi ile aynı Kanunun 36/2. maddesi uyarınca ilgili parsele ait son beyan dönemi emlak vergisi değeri gözönünde bulundurulmalıdır. Hal böyle olunca, davada haklı çıkan yararına Kadastro Kanununun 31 ve 36/2. maddelerinde belirtilen hükümler gözönünde bulundurularak vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm verilmesi isabetsiz ve temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden kabulü ile hükmün (BOZULMASINA), 13.4.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.