 |
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E:1999/774
K:1999/2125
T: 26.5.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
ALACAK
İFAYA EKLİ CEZA
CEZAİ ŞART
ÖZET : BK. 158/2. maddesi gereğince, sözleşme ile ifaya ekli ceza kararlaştırılmış olduğu hallerde ifa ile birlikte ceza da talep edilebilir.
BK 158/1. maddesindeki "hilafına mukavele olmadıkça"; ibaresi gereğince de, sözleşmeye konulan cezai şartın istenmesi olanağı vardır.
(818s. BK. m. 158/1, 158/2)
Mahalli mahkemesinden verilen hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Davada, talep olunan 30.000 DM.ın BK.nun 158/1. maddesinde belirtilen seçimlik ceza niteliğinde bulunduğu, ifayı talep eden davacının ayrıca cezai şartı isteyemeyeceği görüşüyle verilen red kararı davacı vekilince temyiz olunmuştur.
Yanlar arasında imzalanan 16.3.1997 tarihli sözleşmenin 3: maddesinde aynen "P.... A.Ş. taahhüdünü belirtilen tarihte yerine getirmediği takdirde 30.000 DM ödemeyi ve bu rakamdan asıl alacağımızın hariç olduğunu kabul eder" hükmüne yer verilmiştir.
Sözleşmedeki bu hüküm BK.nun 158/1. maddesindeki seçimlik ceza olmayıp 158/2. maddedeki ifaya ekli bir ceza niteliğindedir. Bu nedenle de ifayla birlikte cezanın talep edilmesi mümkündür. Kaldı ki mahkemenin tavsif ettiği şekilde seçimlik ceza olduğu kabul edilse bile, kural olarak ifanın talep olunduğu hallerde cezanın tediyesinin istenmesi mümkün değil ise de BK.nun 158/1. maddesi gereğince hilafına mukavele yapılabileceği gözetildiğinde ve sözleşmede de cezanın dışında asıl alacağı talep hakkı hariç tutulmuş olmakla bu halde dahi ceza isteme hakkının mevcut olduğunun kabulü gerekir.
Bu nedenlerle mahkemece, cezai şartın hüküm altına alınması yerine yazılı gerekçeyle reddi doğru görülmemiş kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın temyiz eden davacı yararına (BOZULMASINA), ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 26.5.1999 gününde oybirliğiyle karar verildi.