 |
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/246
Karar No : 1998/1035
Tarih : 17.3.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
KARAR
Davacı şirket vekili davalı Genel Müdürlüğünün çeşitli birimlerine ait fotokopi makinalarının bakım ve onarımı karşılığı düzenlenen 16.1.1996 tarihli fatura bedelinin ihtara rağmen ödenmediğini ileri sürerek KDV. Dahil 176.501.568 TL.nın fatura tarihinden itibaren reeskont faizi ile tahsilini istemiş davalı vekili değiştirilmeyen bir kısım parçaların değiştirilmiş gibi gösterildiğini davacının fatura kapsamı işlerden dolayı talebe haklı olduğu miktarın 20.216.215 TL olduğunu savunmuş yerel mahkemece alınan bilirkişi raporuna dayalı olarak talep doğrultusunda 176.501.568 TL.nın 25.1.1996 tarihinden itibaren %57 reeskont faizi ile tahsiline dair verilen karar davalı idare vekili tarafından temyiz olunmuştur.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Hükme esas alınan 3.3.1997 tarihli bilirkişi raporu davacı şirketin defter kayıtları ile dosyada mevcut belgeler üzerinde yapılan incelemeye dayalı olarak düzenlenmiş davalı idare vekili parçası değiştirildiği iddia edilen fotokopi makinaları ile değiştirilen parçaların kendi ellerinde olduğunu makine ve parçalar üzerinde inceleme yapılması gerektiğini ileri sürerek rapora itiraz etmiştir. Davanın dayanağı olan 15.1.1996 tarihli fatura kapsamında yer alan bazı parçaların da gerek olmadığı halde değiştirildiği konu Genel Müdürlük Teftiş Kurulu Başkanlığına intikal edince yapılan müfettiş tahkikatı sonucu teknik heyet tarafından 4.12.1995 tarihli rapor düzenlendiği ve bu raporun davalı idare savunmasını doğruladığı ileri sürülmekle alınan bu teknik rapor da gözetilerek fotokopi makinaları ve değişen parçalar üzerinde inceleme yapılmadan yetersiz bilirkişi raporuna istinaden hüküm tesisi doğru olmamış, eksik incelemeye dayalı karar bozmayı gerektirmiştir.
3-Davacı şirket 24.1.1996 tarihli ihtarla fatura bedeli alacağın 30 gün içinde ödenmesini istemiş, ihtar davalı idareye 25.1.1996 tarihinde tebliğ olunmuştur. Mahkemece hüküm altına alınan alacağa ihtarın tebliğ tarihi olan 25.1.1996 tarihinden itibaren faiz yürütülmüş ise de davalının ihtarla tanınan 30 günlük süre sonunda ve 25.2.1996 tarihinde temerrüde düştüğü gözetilmeyerek yazılı şekilde hüküm tesisi de doğru olmamış kabul şekli açısından bu husus da bozma nedeni sayılmıştır.
SONUÇ : Yukarda (19 bentte açıklanan nedenlerle davalının diğer temyiz itirazlarının reddine (2) ve (3) bentte açıklanan nedenlerle hükmün temyiz eden davalı idare yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 17.3.1998 gününde oybirliğiyle karar verildi.