 |
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/1057
Karar No : 1997/1492
Tarih : 20.3.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
* NAMA İFA KARARI
* EKSİK İŞLERİN MÜTEAHHİTÇE TAMAMLANMASI NEDENİYLE EKSİK İŞLER BEDELİNİN TAZMİNİ
ÖZETİ : Mahkemenin ifaya izin kararından sonra eksik işleri iş sahibinin izni ve muvafakatı ile müteahhit tamamlanmış ise bu durumunu iş sahibine bildirerek onu temerrüte düşürmesi gerekirdi. Aksi takdirde temerrüt faizi isteyemez.
KARAR
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Ankara Asliye 4.Ticaret Mahkemesinin 1993/144 Esas sayılı davasında davalı Dernek tarafından yüklenicinin inşaatı tamamlamadığı iddia edilerek arsa sahibince inşaatın ikmaline izin verilmesi (vesair) talep edilmiş sonuçta inşaatın tümünde 268.175.239 TL. eksik kusurlu iş bulunduğu tesbit edilerek davalı Derneğin bu işi tamamlamasına izin verilmiştir. Bu ilam infaz edilerek yüklenicinin iflas masasına kaydedilerek faizi ile birlikte tahsil edilmiştir. Bu dava da davacı yüklenici nama ifa kararına rağmen inşaatın eksik kısımlarını kendisinin tamamladığını ileri sürerek eksik işler nedeniyle ödenen miktarın faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep etmiş mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Yukarıda da açıklandığı gibi ilk davada eksik ve kusurlu işlere tekabül eden miktar 268.175.239.- TL.dir. Davacı bu miktarın faizi ile birlikte ödendiğini ileri sürerek faizlerini de talep etmektedir. Oysa davacı bu işi mahkemenin ifaya izin kararından sonra işsahibinin muvafakati ile yapmış olup açılan davaya kadarda işleri yaptığını ileri sürerek davalıyı temerrüte düşürmüş değildir. Dolayısıyla başlangıçtaki kendi temerrüdünün sonucu olarak davalıya ödendiği temerrüt faizini geri istemeye hakkı bulunmamakta ve ancak eksik iş olarak saptanıp hükme bağlanan 268.175.239 TL.lık eksik için tamamlandığı % 87.13 lük kısmına tekabül eden 233.661.085 TL.sına hak kanlanmış bulunduğundan mahkemece bu miktarın davalıdan tahsili ne karar verileceği yerde aksine bir düşünce ile ödenen faizin de hesaba katılarak tahsil kararı verilmesi doğru görülmemiş hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda 2 nci bendde açıklanan sebeplerle hükmün temyiz eden davalı yararına BOZULMASINA. 1. nci bent gereğince davalının sair temyiz itirazlarının reddine, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, 20.3.1997 gününde oybirliğiyle karar verildi.