 |
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
Esas No : 1996/4034
Karar No : 1996/4502
Tarih : 18.09.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Yukarıda tarih ve numarası yazılı kararın temyizen tetkiki davacı alacaklı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı banka tarafından Kayseri 2. İcra Müdürlüğü'nün 1994/2137-2138-2139 ve 2140 sayılı takip dosyaları ile yapılan hacizlerde davalı O.T.M. Paz. ve Tic. A.Ş. tarafından ileri sürülen istihkak iddiaları üzerine 22.4.1994 tarihinde İcra Müdürlüğü'nce İİK'nun 99. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere karar verilmiş, bu karar davacı alacaklıya tebliğ edilmeden bu dava süresince açılmıştır.
Merci hakimliğince toplanan delillere göre davanın reddine dair verilen karar, davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Dosya kapsamından borçlu şirket ve şahıslar ile üçüncü kişi şirketin aralarında organik bağ olduğu kurucularının kısmen aynı kişilerden oluştuğu ve şirketlerin arasında devir münasebeti bulunduğu anlaşılmaktadır. Öte yandan 2137 ve 2139 sayılı icra takip dosyalarından 7.9.1995 tarihinde feragat edildiği ve böylece üçüncü kişinin hacizleri kabul ettiği görüldüğü gibi yine dosyada mevcut belgelerden davacı banka tarafından, borçlulara kullandırılan kredi borçlarının ödendiğinin bildirildiği anlaşılmaktadır. Bu durumda merci hakimliğince yapılacak iş; öncelikle borcun tamamen ödenip ödenmediğinin belirlenmesi, ödenmiş ise davanın konusu kalmayacağından buna göre dosyanın sonuçlandırılması, aksi takdirde yukarıda belirtildiği üzere 2137 ve 2139 sayılı takiplerle ilgili olarak istihkak iddiasından vazgeçildiğinden bu dosyalar ile ilgili olarak davanın konusu kalmadığından bu yönden davanın sonuçlandırılması, diğer iki takip hakkında ise yukarıda da açıklandığı üzere şirketler arasındaki devir ve ortakların aynı kişilerden olması ve organik bağ gözetilerek istihkak iddiasının muvazaalı olduğu kabul edilip alacaklının açtığı davanın kabulüne karar verilmesinden ibarettir. Bunun aksine delillerin takdirinde hataya düşülerek davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, istek halinde ödediği temyiz peşin harcının temyiz eden davacı alacaklıya geri verilmesine, 18.9.1996 gününde oybirliğiyle karar verildi.