 |
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
Esas No : 1996/2715
Karar No : 1996/3161
Tarih : 05.06.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki taraflar vekillerince istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı 23.12.1994 tarihinde haczedilen menkullerin kendisine ait olduğu iddiasıyla davayı açmıştır. Merci hakimliğince haciz yapılan yerin 26.8.1993 tarihinde borçlu Ayhan, 20.1.1994 tarihinde dava dışı Zeki, 12.8.1994 tarihinde ise davacı Alim adına kayıtlı olduğu kabul edilmiş iken, 18.7.1994 tarihinde sulh hukuk mahkemesince yapılan tespit anında işletenin borçlu Ayhan olduğu; yapılan tespitte Profilo marka TV ile 4 gözlü markasız ocak dışındaki mahçuzların bu tespitte yer almadığı nedenine dayanılarak tespitte yer alan iki menkulün davacıya ait olduğu kabul edilmiş diğer mahçuzlar hakkında davanın reddine karar verilmiştir.
Ancak, diğer eşyaların davacı adına kayıtlı işlerinde bulunduğu halde borçluya ait olduğuna dair bir kanıt gösterilemediği gibi, borçlunun işlettiği tarihte o yerde bulunduğu kabul edilen TC ve ocağın ne sebeple davacıya ait olduğu açıklanamamış, kabulle sonuç arasında çelişki yaratılmıştır. HUMK'nun 388. maddesinin 3. bendince kararda, ihtilaflı konular hakkında toplanan deliller gösterildikten sonra bunların red ve üstün tutulma sebeplerinin, sabit görülen vakıalarla bunlardan çıkarılan sonucun ve hukuki sebebin gösterilmesi zorunlu olup TC Anayasası'nın 141. madesince de cümle kararların gerekçeli olması öngörülmüştür. Gerekçeden amaç hükmün dayanağının ortaya konmasıdır. Somut olayda yargılama ve takip dosyasının kronolojik sıralanması ve çelişkili kabuller yasanın aradığı anlamda gerekçe sayılamayacağından ve görünürde gerekçenin varlığı halinde de karar gerekçesiz sayılacağından kararın bu sebeple bozulması gerekir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın her iki taraf yararına BOZULMASINA, bozma nedenine sair cihetlerin incelenmesine yer olmadığına, ödedikleri temyiz peşin harçlarının istek halinde temyiz eden taraflara geri verilmesine, 5.6.1996 gününde oybirliğiyle karar verildi.