 |
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
Esas No : 1996/2405
Karar No : 1996/2985
Tarih : 28.05.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR : 1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerin yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- Davalı iş sahibi vekili, ödemelere ilişkin olarak davacının imzasını taşıyan 26.8.1993 günlü bir belge ibraz etmiş ve 1.2.1996 günlü cevap dilekçesinde de bu belgeye değinmiştir. Ne var ki bu belge, mahkemece nazara alınmamıştır. O halde, anılan belge yönünden, tarafların, HUMK'nun 230 ve devamı maddeleri uyarınca isticvap olunması, bu belge altındaki imza ile içeriği yazı ve rakamların davacı tarafından inkarı halinde istiktaba gidilmesi, gerektiğinde bu belgenin yazılı delil başlangıcı niteliğinde olup olmadığı ve tanık dinlenilip dinlenemeyeceği hususlarının tartışılması ve bundan sonra delillerin hep birlikte değerlendirilerek sonucuna gidilmesi gerekirken, eksik inceleme ile hüküm tesisi doğru olmamış ve hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.
3- Öte yandan, dava dilekçesinde ticari faiz istendiği halde, reeskont faizine hükmedilmesi de doğru olmamıştır. Zira, 3095 sayılı Yasanın 2. maddesi delaletiyle aynı Yasanın 1. maddesi uyarınca ticari faiz oranı % 30'dur. Ticari işlerde reeskont faizine hükmedilmesi için 2. maddenin üçüncü fıkrası uyarınca ayrıca bir talebin bulunması gerekir. Davacının, reeskont faizine ilişkin bir istemi bulunmadığına göre; % 30 ticari faize hükmedilmesi gerekirdi. Karar ayrıca bu nedenle de bozulmalıdır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın (2.) ve (3.) bentlerde açıklanan nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA ve davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının (1.) bent uyarınca reddine; istek halinde temyiz peşin harcının davalıya geri verilmesine, 28.5.1996 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.