Taraflar arasındaki davanın ( Mersin İcra Tetkik Mercii Hakimliği )nce görülerek kararda belirtilen gerekçelere binaen verilen 25.11.1992 tarih ve 1739-1435 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı alacaklı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR: Borçlunun; Güneydoğu Anadolu il ve ilçelerinde muhtelif kimselerden koyun aldığı, verdiği çeklerin karşılıksız çıktığı, bu cümleden olarak davalı alacaklı tarafından da hakkında Bingöl'de takibe geçildiği ve bu takip üzerine alacaklı vekilinin Bingöl İcra Müdürlüğü'nden aldığı talimat yazısıyla Mersin'de davalı borçlunun hazır olduğu evde haczin yapıldığı, haciz tutanağı ile yanların ve tanıkların beyanından anlaşılmaktadır. Bu hususta uyuşmazlık bulunmamaktadır. Davacı; borçlunun annesi olduğunu, haciz yapılan evin borçluyla ilgisi bulunmadığını bildirip mahcuzlar üzerinde istihkak iddiasında bulunmuştur. Borçlu davayı kabul etmiş, alacaklı vekili ise borçlunun annesiyle birlikte oturduğu evden haczin yapıldığını, mahcuzların borçluya ait olduğunu beyanla davanın reddini istemiştir. Tetkik Merciince delillerin red ve üstün tutulma sebepleri açıklanmadan, sabit görülen vakalarla, bunlardan çıkarılan sonuçlara yer verilmeden, "borçlu davayı kabul ettiğinden, olayın oluş biçiminden, davacı tanıklarının samimi "ikrarlarından", fiili sebep ve hadiselerden..." bahisle genel ifade kullanılarak davanın kabulüne karar verilmiş, bu karar davalı alacaklı vekilince temyiz edilmiştir.

1- T.C. Anayasasının 141. maddesinde "Bütün Mahkemelerin her türlü kararının gerekçeli yazılacağı" kuralı kabul edilmiş, HUMK.nun 388. maddesinin 3. bendinde de gerekçede nelerin yer alması gerektiği gösterilmiştir. Kararlılık kazanan Yargıtay İçtihatlarında karar yerinde iddia ve savunma ile deliller tartışılıp Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde bir değerlendirme yapılmadan bir kısım olguların gerçekleşmiş olduğu özet olarak ve yüzeysel bir şekilde açıklanmayla sonucun ortaya konmasında "gerekçeden" değil, ancak "görünürde gerekçe"den söz edilebilineceği; incelenmiş olsa idi başka sonuca varılabileceğini kabul ettirecek biçimde önemli hususların tartışmaya alınmaması halinde de gerekçe noksanlığı bulunduğu kabul edilmiştir ( Y. 9. HD. T. 18.10.1983, E. 5543, K. 8016; Y. 11. HD. T. 12.12.1984, E. 5616, K. 6222; Y. 4. HD. T. 24.6.1985, E. 4994, K. 6145; T. 2.3.1992, E.13348, K. 2529 ... ). Bu durumda temyiz edilen karar öncelikle gerekçeden yoksun, sözde gerekçelidir. Mahcuz mala istihkak iddiasına karşı çıkmayan borçlu ile alacaklı arasında zorunlu dava arkadaşlığı bulunmadığı gibi, bu halde borçlunun davada hasım gösterilmesine de gerek yoktur. Bu nedenle davacı annenin açtığı davanın davalı oğlu borçlu tarafından kabul edilmiş olması diğer davalı alacaklının durumunu etkilemez. O halde borçlunun iddiayı kabul etmesi davalı alacaklı hakkında davanın kabulüne gerekçe yapılamaz.

2- Gösterilen davacı tanıklarından ( A.S. ) borçlunun ticaretle iştigal ettiğinden Ankara'da, ( F.A. ) Erdemli'deki evini iki yıl önce terkedip Mersin'de oturduğunu, ( M.K. ) ise borçlunun nerede oturduğunu bilmediğini, davalı tanıkları ise borçlunun Mersin'de oturduğunu söylemişlerdir. Borçlu dahi Mersin'de ayrı bir evi olmadığını, annesiyle aynı evde kaldığını inkar etmemiş, Mersin dışında ikamet adresi verememiş, eşi ve çocuklarının Suriye'de bulunduğuna dair kanıt gösterebilmiştir. Borçlunun Mersin'de ikametgahının haczin yapıldığı ev olduğu ikrar ve haczi anında orada olduğuna dair haciz tutanağıyla sabitken; ( İİK. md. 8/son ) evin annesine aidiyetinin kabulünde isabet görülmemiştir. İbraz edilen kira sözleşmesi ise adi nitelikte olup HUMK.nun 299. maddesince davalı alacaklıyı bağlamayan ve her zaman tanzimi olanaklı belgelerdendir.

Bu durumda davacı anne ile borçlu oğlunun aynı evde oturdukları, mahcuz malları birlikte ellerinde bulundurdukları sabit olup, İİK.nun 97/a maddesince mülkiyet karinesi borçlu ve dolayısıyla alacaklı yararınadır. Bu kanuni karinenin aksi ve mahcuz menkullerin davacıya aidiyeti kanıtlanmamış olduğundan davanın reddi gerekirken, "İİK.nun 97 ve takip eden maddeleri ..." gibi genel ve yüzeysel ifadelerle ve sözde gerekçeyle yazılı şekilde davanın kabulüne karar verilmesi yanlıştır. O halde karar bozulmalıdır.

SONUÇ : Temyiz edilen kararın yukarıda 1 ve 2. bendlerde açıklanan nedenlerle davalı alacaklı yararına ( BOZULMASINA), temyiz peşin harcının istek halinde yatırana iadesine, 11.3.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972