 |
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E. 1992/43
K. 1992/4824
T. 19.10.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
SÖZLEŞME TEMİNATI
CEZAİ ŞART
ÖZET Sözleşmede teminatın irat kaydedileceği belirtilmiş, ancak irat kaydedilen teminatın yüklenicinin borcundan mahsup edilemeyeceğine dair bu hükme yer verilmemiştir. Bu durumda teminatın ceza olarak kabulü mümkün değildir. Bu nedenle tahakkuk ettirilen cezai şart mahsubu ile arta kalan teminatın yükleniciye iadesi gerekir.
(818 s. BK. m. 158)
Taraflar arasındaki davanın (Ankara Aslîye 4. Ticaret Mahkemesi)nce görülerek mahkeme ilamında belirtilen gerekçelere binaen verilen 4.10.1991 tarih ve 182 – 609 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı–karşı davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
1) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı ve karşı davalı yüklenici vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları reddedilmelidir.
2) Taraflar arasında düzenlenen 21.9.1989 tarihli sözleşmenin 6/2 ve 7/1. maddelerinde teminatın irat kaydedileceği belirtilmiş ancak irat kaydedilen teminatın yüklenicinin borcundan mahsup edilemeyeceğine dair bir hükme yer verilmemiştir. Konusunda kararlılık kazanan Yargıtay içhihatlarına göre bu durumda teminatın ceza olarak kabulü mümkün değildir. Bu nedenle, tahakkuk ettirilen cezai şart mahsubu ile arta kalan teminatın yükleniciye iadesi gerekir. Mahkemece bu yön gözardı edilerek yazılı şekilde bilirkişi raporu esas alınarak verilen karar yerinde olmadığından bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda 1. bendde açıklanan nedenlerle davacı-karşı davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, 2. bendde yazılı sebeplerle hükmün davacı-karşı davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacı–karşı davalıya geri verilmesine, 19.10.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
