 |
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1991/761
K: 1991/3514
T: 05.07.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davanın (Manisa Asliye 1. Hukuk Hakimliği)nce görülerek mahkeme ilamında belirtilen gerekçelere binaen verilen 10.9.1990 tarhi ve 612 -396 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı dava dilekçesinde, davalının imal edip monte etmeyi taahhüt ettiği asansörün bedelini tamamen aldığı halde edimini yerine getirmediğini ileri sürerek asansör ve teferruatının teslimini montajının yapılmasını (öncelikle ) istemiştir.
Davalı savunmasında, asansörün inşaatın asıl müteahhitine teslim edildiğini ve bedelin ödenmediğini savunmuştur.
Mahkemece, asansör bedeli olan (2.400.000) liranın davalıdan tahsiline karar verilmiş, karar davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Davada öncelikle aynen ifa istenilmiştir. Davalı aynen ifanın mümkün olmadığını savunmadığı gibi bedelin ödenmediğini ve asansörün inşaatın müteahhidine, dolayısıyle davacıya teslim edildiğini ispat edemediğine göre BK.nun 106. maddesi gereğince olayda öncelikle aynen ifaya karar verilmesi mümkün bulunmaktadır. Hükmün icrası safhasında aynen ifanın İİK.nun 24. maddesi hükmün nazara alınarak yerine getirilmesi gerekir.
Bu nedenle; mahkemece aynen ifa mümkün olduğundan davacının aynen teslime ilişkin talebinin kabülü gerekirken yazılı şekilde bedele hükmedilmesi yerinde olmadığından davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 5.7.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.
