 |
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1991/623
K: 1991/1272
T: 18.03.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davanın, Ankara Asliye 2. Ticaret Mahkemesince görülerek mahkeme ilamında belirtilen gerekçelere binaen verilen 27.12.1989 tarih ve 268 -1893 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 ) Taraflar arasındaki 25.4.1988 tarihli eser sözleşmesinin 2. maddesinde, taşaronun yani davacının yapacağı işin ücreti, metrekaresi 1500 lira olarak kararlaştırılmıştır. Bu şekilde tayin edilen ücret götürü ücrettir.
Nitekim Prof. Dr. Haluk Tandoğan, Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri adlı kitabın II. cildinin 234. sahifesinde aynen şöyle demektedir.Ücretin götürü olarak belirtilmesi demek, imal olunacak eser bedelinin önceden ve kesin surette tespiti demektir. Bu bedel, tamamı için toptan bir rakam olabileceği gibi, birim (vahit) fiyat üzerinden hesaplanacak bir rakamda olabilir Aynı bir binayı metrekaresi 3 bin liradan yapmak gibi.
Bu durumda BK.nun 365. maddesi gereği davacı, yapılacak şeyi kararlaştırılan birim fiyat üzerinden yapmağa mecburdur. Ayrıca KDV. talebinde bulunamaz. Mahkeme kararının, KDV. isiteğinin reddine ilişkin bölümü doğru olup bu yöne ilişkin temyiz isteği yerinde değildir.
2) Ancak, dava dilekçesinin sonuç bölümünde açıkça, dava tarihinden itibaren aylık % 7 oranında faiz talebi olduğu halde, dava tarihinden itibaren faiz talebi olmadığından bahisle bu husustaki isteğin reddine isabet görülmemiş, hükmedilen 6.271.720 lira ana paraya, sözleşmenin 11. maddesi gereği aylık % 7 oranında dava tarihinden itibaren faize de hükmedilmesi gerekeceğinden kararın bu yönden bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda 1 nolu bendde açıklanan nedenlerle davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, 2 nolu bendde yazılı sebeplerle hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene davacıya geri verilmesine, 18.3.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.