Taraflar arasındaki davanın, (İstanbul 7. İcra Tetkik Mercii Hakimliği)nce görülerek kararda belirtilen gerekçelere binaen verilen 29.11.1991 tarih ve 1006-1266 sayılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davalı alacaklı vekili tarafından istenmiş olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

 

1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, özellikle 15.8.1990 günlü muhafaza işlemi üzerine, 20.8.1990 tarihinde üçüncü şahıs olan davacının icra müdürlüğünde istihkak iddiasında bulunmuş olmasına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

 

2- Davaya konu iş makinası 20.3.1989 tarihinde haczedilmiş, Hikmet adlı kişiye yediemin sıfatıyla teslim edilmişken, davacı Sevim 19.6.1990 günlü faturayla ve aynı tarihte mahcuzu borçlu şirketten satın aldığını iddia etmiştir. İstanbul 3. İcra Müdürlüğü'nün 9.9.1990 gün ve 1989/2217 sayılı talimat yazılarında, mahcuzun "Adapazarı-Gerede arasında" çalıştırıldığı bildirilip muhafaza altına alınması istenilmiş, 15.8.1990 tarihinde talimat gereği Kocaeli 3. İcra Müdürlüğü'nce yerine getirilmiştir. Adapazarı Gerede arasında bulunduğu bildirilen mahcuzun Kocaeli İcra Müdürlüğü'nce nerede ve hangi adreste muhafaza altına alındığı tutanaktan anlaşılamamakta, sadece "adrese gelindi" denilmektedir. Bu haliyle mahcuzun davacı veya borçlu ya da bir üçüncü kişi nezdinde muhafazaya alındığı, muhafaza tutanağında adı geçen tır şoförü Müştak ile mahcuz makinanın ilişkisi belli değildir. Oysa, mahcuz hakkında karinenin tespiti ve davada ispat yükünün tayini için öncelikle mahcuzun kimin nezdinde haczedildiğinin, -muhafaza altına alındığının- belli edilmesi gerekir. Bu haliyle mahcuzun faturaya uygun olarak davacıya teslim' edilmiş olduğu Mercii Hakimliğince tereddüde yaratmayacak biçimde saptanmış değildir.

 

Öte yandan, haciz tutanağında mahcuzun tip ve modeli belirtilmekle yetinilmiş, muhafaza tutanağına ise daha detaylı bilgi dercedilmiştir. Saptanan tip ve model her iki tutanakta birebirine uygundur. Anılan tutanaklarda 1984 model gösterildiği halde fatura 1985 model bir makinaya aittir. Bu haliyle muhafaza zaptında yazılı diğer bulgular da dikkate alınarak fatura, tutanaklar ve mahcuz bilirkişi marifetiyle karşılaştırılmalı, borçlu ile davacı arasında danışıklı işlem iddiasında bulunan davalı alacaklıya bu iddiasını kanıtlama olanağı tanınmalı, İIK.nun 86. maddesi hükmüne rağmen mahcuzun satılmış olması, davadaki değeriyle faturada gösterilen değer arasında farkın neden ileri geldiği yediemin Hikmetin satışta rolü ve durumu üzerinde durulmalı;

 

Karayolları Trafik Yönetmeliğinin 29/4-2. maddesince, borçlu şirket ve üçüncü şahıs davacı adına sicil kayıtları sorulmalı, aynı Yönetmeliğin 33/b maddesince araştırma yapılmalı, borçlu ve davacı tacir olduğuna göre ticari -bilhassa demirbaş- defterleri üzerinde inceleme yaptırılmalı ve toplanan bu yerlerle taraf tanıklarının sıfat ve yakınlıklarına göre beyanları birlikte değerlendirilmeli ve oluşacak sonuç çerçevesinde karar verilmelidir. Danışıklı olduğu ileri sürülen ve her zaman tanzimi mümkün faturayla bazı tanık beyanlarına dayanılarak kesin kanıya varılamayacağından, verilen karar yerinde görülmemiştir. Noksan incelemeyle verilen hükmün bozulması gerekir.

 

3- Açılan davada, İİK.nun 97/15. maddesi hükmüne göre davaya karşı çıkan alacaklının ancak kötü niyeti tahakkuk ettiğinde mahcuzun değerinin yüzde 1 Sinden aşağı olmamak üzere tazminata mahkum edileceği öngörüldüğü halde, alacaklı davalının ne sebeple kötü niyetli olduğu açıklanmadan, bu husus kanıtlanmadan ve asgari haddi sebepsiz aşılarak yüzde kırk oranında tazminata hükmedilmiş olması da yasaya aykırı olup, kabul bakımından da hüküm doğru değildir.

 

SONUÇ Yukarıda 1. bendde açıklanan nedenlerle davalı alacaklı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, 2 ve 3. bendlerde açıklanan nedenlerle temyiz edilen hükmün davalı alacaklı yararına (BOZULMASINA), Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince dava tarihine göre 100.000 TL. vekalet ücretinin davacı taraftan alınıp davalı alacaklı tarafa duruşma vekalet ücreti olarak verilmesine, ödediği temyiz peşin harcın istek halinde temyiz eden davalı alacaklıya iadesine, 11.5.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972