Taraflar arasındaki davanın, (Gebze Asliye 1. Hukuk Hakimliği)nce görülerek mahkeme ilamında belirtilen gerekçelere binaen verilen 16.5.1991 tarih ve 470-235 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

 

Davacı vekili; davalının müvekkiline ait dört adet evin dekorasyon işini yapıp engeç 31.5.1988 tarihinde teslim etmeyi, teslim edemediği takdirde her geçen gün için (100.000) lira cezai şartı Ödemeyi kabul ettiği halde işin hala tamamlanmadığını ileri sürerek (32.000.000) liranın davalıdan tahsilini talep ve dava etmiş, mahkemece toplanan delillere göre işin henüz ikmal edilmediği, kalan işin 35 günde tamamlanabileceği görüşüyle 35 günlük ceza tutarı (3.500.000) liranın davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacı vekilince temyiz edilmiştir.

 

Dosyada mevcut ve ihtilafsız bulunan 9.2.1988 tarihli (Anlaşmadır) başlıklı belge ile davalı, davacıya ait dekorasyon işlerini (31.5.1988) tarihine kadar yapıp teslim etmeyi üstlenmiştir. Aynı sözleşmede belirtilen ödemeler davacı tarafından zamanında yerine getirilmiş, buna rağmen iş zamanında bitirilmemiştir. Davalı taraf savunmasında, işyerinin kendisine geç teslim edildiğini, ödemelerin zamanında yapılmadığını ve bu yüzden işin geciktiğini savunmuş ise de bilahare, ödemelerin zamanında yapıldığını kabul ettiği gibi, diğer savunmasını da belgelendirmemiş bulunmakla davacının BK.nun 81. maddesinde belirlenen edimini zamanında yerine getirdiği ve bir temerrüdünün bulunmadığı anlaşılmaktadır.

 

Taahhütnamede işin teslimi gereken tarih (31.5.1988) olarak kesin vadeye bağlanmış olup bizatihi bu tarihin geçmesiyle BK.nun 107. maddesi uyarınca davalının temerrüdü oluşmuştur. Artık bundan sonra davalıya ayrıca bir uyarı çekmeye lüzum ve zaruret bulunmamaktadır.

 

BK.nun 106/2. maddesi gereğince 'borçlunun temerrüdünün gerçekleşmesi halinde alacaklı her zaman onun ifasını talep ve gecikmeden doğan zarar ve ziyanını isteyebilir. Davada da bu madde uyarınca akdin ifası ve zarar ziyan istenmiştir. Taahhütnamede belirlenen şartı ceza ifaya ekli nitelikte bulunduğundan, akdin ifasıyla birlikte istenebileceğinde bir tereddüt yoktur.

 

Doktrinde ve Yargıtay uygulamalarında akdin ifasının ve gecikmeden doğan zararın zamanaşımı süresine kadar istenebileceği kabul edilmektedir. Şüphesiz çok uzun bir süre bekleyip münasip olmayan bir zamanda akdin ifasının istenmesi iyi niyet kurallarıyla bağdaşmaz. Ancak olayda belli sürenin bitimiyle davalı temerrüdü oluşmuş ve davalı işe devam ederek ve davacıyı oyalayarak uzun süre işin yarım kalmasına neden olmuştur. Olayda teslim süresinin uzatılmasını gerektiren sebepler ileri sürülmüş ise de ispatlanamamıştır. işin gecikmesinde davacının hiçbir kusuru yoktur. Bu nedenle ihtilaflı işte BK.nun 98-44. maddelerinin ve MK.nun 2. maddesinin uygulama alanı da bulunmamaktadır. Davacı iyi niyetle ödemelerini yapmış ve işin teslimini beklemiştir. Kusurlu ve mütemerrit olan davalıdır. Gecikmeden doğan zarar olayda baştan kararlaştırılmış ve günlük (100.000) lira olarak belirlenmiştir. Bu miktar tarafların ispat zorunda bulunmadıkları asgari zarardır. Cezai şart olarak taahhütnameye dercedilmiştir. Davalı tarafın tacir olduğu hususunda ihtilaf bulunmadığından cezanın tenkisi de (BK.nun 161/son; TTK. 24) mümkün değildir. Bu durumda yüklenici olan davalının işi zamanında teslim etmemesinden doğan cezai şartı davacıya hiçbir indirim yapmaksızın Ödemesi sözleşmeye BK.nun 356/1. maddesindeki özen borcuna ve doğruluk ve güven kurallarına uygun düşecektir (HGK.nun 9.10.1991 gün, E:1991/15-340 - K: 1991/467 sayılı kararı da bu doğrultudadır).

 

O halde, mahkemece teslim tarihi olan 31 .5.1988'den dava tarihine kadar oluşan cezai şartın tamamına hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde 35 günle sınırlı olarak davanın kabulü doğru görülmemiş temyiz itirazlarının kabulüyle kararın bozulması gerekmiştir.

 

SONUÇ Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün davacı işveren yararına (BOZULMASINA), ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 12.3.1992 gününde oybirliğiyle karar verildi.

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972