 |
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E. 1991/2654
K. 1991/5848
T. 5.12.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- BONO
- İMZAYA İTİRAZ
- TETKİK MERCİİ KARARI
ÖZET : İcra Tetkik Mercii Hakimliğince, imzaya itiraz üzerine, verilen kararlar kesin hüküm niteliğinde olmadığı gibi mercii de alınan raporların mahkemeyi bağlayıcı niteliği de yoktur.
(1086 s. HUMK. m. 237)
Taraflar arasındaki davanın (Çanakkale Asliye Hukuk Hakimliği)nce görülerek reddine dair verilen 23.1.1991 tarih ve 763-11 sayılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş olmakla, dosyadaki kâğıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili; hakkında icra takibine konulan iki adet bonodaki imzanın müvekkiline ait olmadığı ve davalıya da borcu bulunmadığını ileri sürerek senedin bu nedenle iptalini talep etmiş mahkemece, tetkik merciince alınan bilirkişi raporuna dayanılarak imzanın davacıya ait olduğunun kabulüyle dava reddedilmiş, karar davacı vekilince temyiz edilmiştir.
İcra Tetkik Mercii Hakimliği'nce imzaya itiraz üzerine verilen kararlar kesin hüküm niteliğinde olmadığı gibi mercii de alınan raporların mahkemeyi bağlayıcı niteliği de yoktur. O halde, mahkemece davacının imza inkarıyla ilgili talebi konusunda yeterli araştırma ve bilirkişi incelemesi yapılarak imzanın davacıya ait olup olmadığı tespit edilmeli, imzanın davacıya ait olmadığının anlaşılması halinde davacının bonolara dayalı borcunun bulunmadığına karar verilmelidir.
Yapılacak araştırmada imzaların davacıya ait olduğu anlaşılırsa bu halde; davalı isticvabında bonoların eser sözleşmesi gereğince verildiğini kabul ettiğinden mahkemece işin esasına girilerek bu sözleşme gereğince davacının davalıya borçlu bulunup bulunmadığı araştırılıp hasıl olacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken eksik incelemeyle verilen karar bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Yukarda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün davacı yararına (BOZULMASINA), 100.000 lira vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, ödediği temyiz peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 5.12.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.