 |
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1990/4986
K: 1990/5922
T: 27.12.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davanın, (İstanbul 1. İcra Tetkik Mercii Hakimliği)nce görülerek kararda belirtilen gerekçelere binaen verilen 11.10.1990 tarih ve 649 - 1164 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı alacaklı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davaya konu terazi, borçlunun iş yerinde haczedilmiştir. İİK.nun 97/a maddesi uyarınca mülkiyet karinesi borçlu ve dolayısıyla alacaklı lehinedir. Bu karinenin aksini, davacı üçüncü kişinin ispatlaması gerekir.
Halbuki; haciz esnasında hazır bulunan borçlu, malın kendisine ait olmadığı şeklinde beyanda bulunmadığı gibi davacı da malın borçluya teslimini gösterir. 2.3.1989 günlü irsaliye dışında delili olmadığını duruşmada bildirmiş, mahcuzun borçlu elinde bulunmasını gerektiren hukuki ve fiili sebeb ve hadiseleri, öizellikle satışın tecrübe ve muayene şartıyla yapıldığı yolundaki iddiasını ispat edememiştir.
Bu haliyle davanın reddine karar verilmesi gerekir iken; T.C. Anayasası'nın 141/3. maddesinde yer alan "Bütün mahkemelerin her türlü kararları gerekçeli olarak yazılır" kuralı bir yana bırakılarak ve İİK.nun 97. maddesince basit yargılama usulüne tabii davada HUMK.nun 511. maddesi delaletiyle uygulama yeri bulunan aynı Kanunun 3156 sayılı Kanunla değişik 388. maddesinin 1. fıkrasının 3. bendinin amir hükmüne rağmen gerekçe gösterilmeden davanın kabulüne karar verilmesi usul ve yasaya aykırı bulunmuştur.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın davalı alacaklı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davalı alacaklıya geri verilmesine, 27.12.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.
