 |
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1990/3787
K: 1991/1149
T: 11.03.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaik davanın, (Tokat Asliye Hukuk Hakimliği)nce görülerek reddine dair verilen 29.5.1990 tarih ve 244-324 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı taşaron vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin yaptığı işten dolayı davalı yüklenici tarafından iş sahibinden ilerde fiyat farkı alındığında müvekkiline de bu nisbette zam verileceğinin sözlü olarak davalı yüklenici ile kararlaştırıldığını iddia etmiş ve ispat için tanık kanıtına dayandığı gibi her türlü delil demek suretiyle yemine de dayanmıştır.
Davacı vekilinin bu iddiasını HUMK.nun 288 ve ardından gelen maddeleri hükümleri uyarınca kanıtlaması gerektiği halde, bu surette kanıtlayamamış, davalı tarafa yemin teklif ettiğini bildirmiştir. Bu durumda mahkemece, HUMK.nun 151. maddesinin son fıkrası ve aynı Kanunun 347 ve 360. maddeleri hükümleri uyarınca teklif edilen yemin şeklinin belirlenip duruşma tutanağına yazdırılması, davacı vekiline tutanağın imza ettirilip, belirlenen şekilde davalı yüklenici vekiline teklifin yöneltilmesi ve davalı yüklenici vekilinin bu yemin teklifine karşı beyanı da tutanağa geçirilerek, imzasının alınması oluşacak sonuç çerçevesinde bir karar verilmesi gerekirken bu hususlar yerine getirilmeden noksan inceleme, isabetsiz değerlendirme sonucu ve tanık beyanlarına dayanılarak yazılı biçimde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı bulunmuştur.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı taşaron vekilinin temyiz itirazı yerinde görüldüğünden kabulü ile hükmün BOZULMASINA, istek halinde ödediği temyiz peşin harcının temyiz eden davacıya geri verilmesine, 11.3.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.