 |
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1989/4493
K: 1990/161
T: 26.01.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı karşı davalı H. Tuğrul ile davalı karşı davacı A. Serdar arasında çıkan davadan dolayı (Ankara Asliye 4. Ticaret Mahkemesi)nce verilen 21.9.1988 gün ve 1987/168-1988/598 sayılı hükmü onayan Dairemizin 29.5.1989 gün ve 1988/4757-1989/2554 sayılı ilamı aleyhinde davacı karşı davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
Mahkemece ve hükme esas alınan bilirkişiler kurulu raporunda geçici kabulün yapılabilmesinin eksik işlerin bedellerinin toplam iş bedelinin % 5'inden fazla olmamasına bağlı olduğu Bayındırlık İşleri Genel Şartnamesinin 41. maddesinin de bu doğrultuda bulunduğu ve durumun teamül halini aldığı belirtilerek kesinti miktarının ancak % 5 miktarında olacağı kabul edilmiştir.
Oysa, sözleşmelerin 3. maddesinde tesbit edilecek noksan ve kusurlu işlerden dolayı idarece kesilecek miktarın taşeronun teminatından aynen düşüleceği benimsenmiştir.
Kaldı ki geçici kabulün yapılması işin mutlaka % 95'inin ikmal edildiği anlamına gelmez. Bu husus bir karine olarak da kabul edilemez.
Bu durumda mahkemece; idarece düzenlenen geçici ve kesin hakedişler celbedilip incelenerek, sözleşmenin 3. maddesi de nazara alınıp noksan ve kusurlu işler buna göre değerlendirilip sonuca uygun bir karar verilmelidir. Bu hususlar üzerinde durulmadan neticeye gidilmesi ve mahkeme kararının onanması doğru görülmemiş, davacı (mukabil davalı) vekilinin tashihi karar talebi bu nedenle doğru görüldüğünden mahkeme kararının bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle dairemizin 29.5.1989 gün ve E. 1988/4757, K. 1989/2554 sayılı kararın kaldırılarak mahkeme kararının davacı (mukabil davalı) yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin ve tashihi karar peşin harçlarının istek halinde tashihi karar talebinde bulunan davacı karşı davalıya geri verilmesine, 26.1.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.