 |
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1989/3070
K: 1990/736
T: 22.02.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davanın Kayseri 4. Asliye Hukuk Hakimliğince görülerek mahkeme ilamında belirtilen gerekçelere binaen verilen hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş olmakla gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına;özellikle, her ne kadar eser sözleşmelerinde iş sahibi eseri teslim alırken işlerin muttad cereyanına göre imkanını bulur bulmaz eseri muayene etmek ve kusurları varsa bunları yükleniciye ihbar etmek zorunda ise de ihbar yükümlülüğünün yerine getirilmediğini ileri sürmek yükleniciye düşer. Diğer bir deyişle yüklenici kusurların kendisine ihbar edilmediğini iddia etmediği takdirde hakim bu hususu kendiliğinden gözönüne alamayacağından vaktinde ayıp ihbarı yapılmış gibi yüklenicinin ayıba karşı tekeffülünden doğan sorumululuğunu kabul etmesi gerekir. İsviçre Federal Mahkemesinin uygulanması da bu doğrultuda bulunmaktadır. (BGE. 107 II 54 Conse 2b, Jdt. 1981. H. TANDOĞAN, Borçlar Hukuku, Cilt 2., s. 176, 1987 basım.)
Somut olayda davalı yüklenici ancak temyiz aşamasında ayıbın ihbar edilmediğini ileri sürmüş bulunmasına göre zemin kattaki dükkanın 3.90 m. irtifa yerine 2.90 m. irtifada ve projesine aykırı şekilde inşa edilmiş olmasından doğan davacı zararının ödetilmesine karar verilmesinde yasaya bir aykırılık mevcut değildir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün ONANMASINA 22.2.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.