 |
T.C.
YARGITAY
15. Hukuk Dairesi
E: 1989/2202
K: 1990/84
T: 23.01.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davanın, (Elazığ Asliye 3. Hukuk Hakimliği)nce görülerek mahkeme ilamında belirtilen gerekçelere binaen verilen 23.3.1989 tarih ve 495-269 sayılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : 1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına özellikle, duruşmanın 23.3.1989 tarihli oturumda davalı vekilinin davacıya ait dairelerin geç tesliminden dolayı kendisine 480.000 TL. ödediğini kabul etmiş olup bu kabulü kendisine bağlayacağına, ara duvarı ve yüklüklerin davacı isteği ile yapılmadığı iddiası sözleşmenin değişikliği niteliğinde olup usulen isbat edilmemiş bulunmamasını göre davalı vekilinin aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2 - Dava kalemleri arasında musluk ve evyelerden doğan alacağın ödetilmesi istemi yer almaktadır. Mahkemece yapılan incelemede ECA yerine başka kalitede musluklar ve evyelerin takıldığı tesbit edilmiş olduğuna göre BK.360. madde hükmü gereğince iş sahibinin bunları kabule icbar edilebileceğinden aradaki kalite farkının ödetilmesine karar verilmesi gerekirken hiç birinin takılmamış gibi bedellerine hükmedilmiş olması yanlıştır.
3 - İnşaatın çatı kısmı ortak yerlerdendir. Böyle olunca davacı arsa sahibi ancak kendisine isabet eden bağımsız bölümlerin pay toplamı oranında ortak yerlerdeki eksiklikten dolayı talepte bulunabilir. Mahkemenin bu yönü gözardı ederek, çatıdaki eksikliğin tümüne hükmetmiş olması usul ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ : Yukarıda 1. bendde açıklanan nedenlerle davalının sair temyiz itirazlarının reddine, hükmün 2 ve 3. bendlerde gösterilen nedenlerle temyiz eden davalı yararına BOZULMASINA, 24.800 lira duruşma vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya ödenmesine, istek halinde ödediği temyiz peşin harcının temyiz eden davalıya geri verilmesine, 23.1.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.