Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 17.10.1996 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 9.9.1999 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi dayalı Emine vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz

dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içensindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

Davacı, maliki olduğu 119 ada 4 sayılı parseline davalılara ait 119 ada 3, 5 ve 11 sayılı parsellerden geçit hakkı istemiş. Mahkemece, yapılan keşif sonucu dava dışı 139 ada 1 sayılı parselden geçecek yolun daha uygun olduğu anlaşılınca bu parsel maliki aleyhine açılan dava eldeki dava ile birleştirilmiştir.

Mahkemece, 119 ada 5 ve 11 sayılı parsellerden geçit hakkı kurulmasına karar verilmiştir.

Hükmü, davacı vekili ilk davalı 119 ada 11 sayılı parsel maliki Emine vekili temyize getirmiştir.

Medeni Kanunun 671. maddesi "tariki amme çıkmak için kafi bir yolu bulunmayan gayrimenkul sahibi tam bir ivaz mukabilinde komşularından kendisine geçmek için münasip bir yerin terkini talep edebilir. Bu hak mülklerin ve onlara giden yolların evvelki hallerine göre bu yolun nereden geçmesi lazım geliyorsa oranın malikine ve icabında bu yolun açılmasından en az mutazarrır olan kimseye karşı kullanılır. Bu yolun tayininde iki tarafın menfaatleri gözetilir." hükmünü içermektedir.

Geçit hakları kurulurken tarafların yarar ve zarar dengesi, fedakarlığın denkleştirilmesi ilkesine göre belirlemeli; genel yola çıkmak için davacının ihtiyacını karşılayacak birden fazla seçenek varsa, mutlaka ona en yararlı ve en az masraflı olacak yerden değil, geçit hakkı vermekle yükümlü olanlardan da en az zarar görecek olanın veya olanların da durumu dikkate alınarak ulaşılacak sonuca göre bu ihtiyaç karşılanmalıdır.

Somut olayda; Mahkemece alınan 30.4.1999 tarihli fen bilirkişi raporunda en az zarar görecek ve en uygun parselin 119 ada 7 sayılı parsel olduğu belirlendiği halde, davacının köyüne en yakın ve parseline en yararlı geçitin 119 ada 5 ve 11 sayılı parseller olduğu gerekçesi ile bu parsellerden geçit hakkı kurulması yerinde görülmemiştir.

Kabule göre de; hükmedilen geçit bedeline faiz işletilmesi doğru bulunmamıştır.

S o n u ç: Yukarıda yazılı nedenlerle; davacı ve davalı vekillerinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün (BOZULMASINA), istek halinde temyiz harcının yatıranlara iadesine, 7.12.1999 gününde oybirliği ile karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972