Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 13.11.1995 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 8.7.1997 günlü hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davalı Osman tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

Davacı, 617 sayılı parselin maliki olduğunu; dava dışı 810 sayılı parsel malikinin, daha önce mahkeme kararı ile bu 810 sayılı parseli için 512, 510, 120, 617,113, 796 sayılı parsellerde kurdurduğu geçittin, kendisinin de yararlanması için geçit hakkı kurulmasını istemiştir.

Mahkeme mahallinde keşif yapmış ve en uygun yerin önceden geçit kurulan yer olduğunu tespit etmiş ve 512, 510, 120 ve 113 sayılı parsellerden davacı yararına da geçit kurulmasına karar vermiştir.

Davalı, 120 sayılı parsel maliki ise, taşınmazının hemen güney sınırındaki 124 sayılı parselin de davacıya ait olduğunu, eğer davacının 617 sayılı parseli ile yine davacıya ait bu 124 sayılı parsel arasında bir geçit kurulursa, davacının genel yola 124 sayılı parselinden çıkabileceğini savunmuştur.

Mahkeme, bu savunmayı incelemeksizin davacının 617 sayılı parseli lehine 512, 510, 120 ve 113 sayılı parsellerden geçit kurulmasına karar vermiştir. Hükmü, 120 sayılı parsel maliki davalı yukarıdaki savunması doğrultusunda temyiz etmiştir.

Geçit hakları kurulurken tarafların yarar ve zarar dengesi, fedakarlığın denkleştirilmesi ilkesine göre belirleneceğinden, geçit tesisi isteyen davacının kendisinin başka bir taşınmazından yararlanma olanağı varsa, savunmanın değerlendirilmesi yönünden Mahkemece 124 sayılı parselin tapu kaydı getirtilmeli, eğer bu parsel gerçekten davacıya ait ise, 617 parseli lehine 124 sayılı parseli aleyhine tapuda akdi irtifak hakkı kurması için kendisine önel verilmeli ve bu hususun tamamlanmasından sonra, 124 sayılı parsel ile 617 sayılı parsel arasında kalan kısım için geçit hakkı kurulmasına karar verilmelidir. Bu eksiklikler üzerinde durulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması doğru değildir.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalının temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün (BOZULMASINA) istek halinde temyiz harcının yatırana iadesine, 10.6.1999 gününde oybirliği ile karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972