 |
T.C.
YARGITAY
14. Hukuk Dairesi
E. 1993/71
K. 1993/7709
T. 14.10.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
GEÇİT HAKKI
TESBİT DAVASI
EDA DAVASI
KARAR ÖZETİ : Geçit hakkı, yalnızca tapulu taşınmazların leh ve aleyhine kurulabileceğine ve duruşma sırasında taşınmazların tapuya tescili için önel de istenmediğine göre; tapusuz taşınmazlara ilişkin ol açılan geçit hakkı davasının reddi doğrudur. Ancak, eda davası açılması mümkün olan hallerde tesbit davası dinlenemeyeceğinden, red kararı ile birlikte nizalı yerin yol olarak tesbitine ve bu yere yol olarak kullanılmak üzere davacı lehine ihtiyati tedbir konulmasına karar verilmesi doğu değildir.
(743s. MK. m. 671,672)
(Y.HGK. Kararı - 7.11.1962 gün ve 2/98-58 s.)
Davacılar vekili tarafından, davalılar aleyhine 25.5.1 992 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı tesisi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; Geçit Hakkı davasının reddine, bölümün yol olarak kullanıldığının tesbitine ve tazminat ödenmesine dair verilen 9.11.1992 günlü hükmün Yargıtay'ca incelenmesi dahili davalı Cemal tarafından istenilmekle; süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek, gereği düşünüldü:
Dava, Geçit Hakkı isteminden ibarettir. Taraflara ait taşınmazlar tapulu değildir. Mahkeme; taşınmazlar, tapulu olmadığından davanın reddine karar vermiş, bununla yetinmeyip nizalı yerin yol olarak tesbitine ve bu yere yol olarak kullanılmak üzere davacı lehine ihtiyatı tedbir konulmasına karar vermiştir. Taraflardan davacılar gerek kendi taşınmazını gerek davalılara ait taşınmazı tapuya kaydettirmek için önel talep edip ondan sonra bu davaya devam edilmesini talep etmemişlerdir. Bu itibarla, tapusuz taşınmazlar üzerinde geçit hakkı kurulamayacağından ötürü davanın reddi doğrudur. Yalnız eda davası açılması lazım gelen yerde tesbit davası açılamayacağına ve bu yolda kararda verilemeyeceği gözetilmeden red kararına ilave olarak nizalı yerin yol olarak tesbit ve bu yönde ihtiyati tedbir kararı kurulması doğru görülmediğinden hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Temyiz itirazlarının yukarıda gösterilen nedenlerle kabulü ile hükmün (BOZULMASINA), temyiz harcının istek halinde temyiz isteyene iadesine, 14.10.1993 tarihinde oybirliği ile karar verildi.