 |
T.C.
YARGITAY
14. Hukuk Dairesi
E. 1992/6770
K. 1993/1704
T. 26.2.1993
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
GEÇİT HAKKI
ÖZET : Kafi yolu bulunmayan taşınmazla ilgili olarak, ancak komşu taşınmaz malikinin dava edilmesi suretiyle genel yola çıkmak için geçit istenebilir. Aynı taşınmaz maliklerinden birinin, diğer paydaşını dava ederek geçit hakkı istemesi mümkün değildir.
(743 s. MK. m. 671)
Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 30.10.1990 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda, davanın reddine dair verilen 31.3.1992 günlü hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenilmekle; süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içensindeki bütün kağıtlar incelenerek, gereği düşünüldü:
Tapuda müşterek malik bulunan davacılar diğer paydaşlarını dava ederek geçit hakkı talep etmişlerdir. MK.nun 671. maddesi uyarınca, bir taşınmaz maliki diğer komşusu bulunan taşınmazın sahibini dava ederek genel yola çıkmak için geçit isteyebilir. Aynı taşınmazın maliklerinden biri diğer paydaşını dava ederek MK.nun 671. maddesi uyarınca geçit isteyemez. Bu tür yol ihtiyaçları MK.nun 625. maddesinin uygulanması ile ilgili olarak müşterek maliklerin hisselerine tebaen yararlandıkları yerleri girip çıkabilmeleri için diğer paydaşları ile yaptıkları sözleşmelere uygun olarak yol olarak belirli bir yerin paydaşlara istifadeye bırakılmaları ile karşılanabilir. Eğer paydaşlar uzun süreden beri ses çıkartmayarak eylemli bir şekilde belirli bir yerin yol olarak kullanıldığını kanıtlar ise bu yerin yol olarak kullanılmasına diğer paydaşların elatmasının önlenmesi istenebilir. Dava bunlarla ilgili olmadığından red kararı verilmesinde bir usulsüzlük görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile hükmün (ONANMASINA), onama harcının temyiz edenlerden alınmasına, 26.2.1993 günü oybirliğiyle karar verildi.
|
