Davacı tarafından, davalılar aleyhine  6.12.1985  gününde  verilen  dilekçe  ile  orman tahdidinin  iptali  istenmesi  üzerine  yapılan  duruşma  sonunda; davanın kısmen kabul ve kısmen  reddine  dair  verilen  24.7.1990  günlü  hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davalılar vekilleri  tarafından  istenilmekle;  süresinde  olduğu  anlaşılan  temyiz  dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek,  gereği düşünüldü:

Davacı; orman tahdit  alanı  içine  alınan  taşınmazın  orman  olmadığını  ileri  sürerek, tahdidin  iptalini  istemiştir.  Yerel  mahkeme,  son kararında taşınmazın özel orman olarak bırakılmasına  karar  vermiş  olup  dışarı  çıkarma  isteğini  reddetmiştir.  Bozma kararında değinilen  yönlere  göre her ne kadar tapu kaydında hüküm bulunduğundan söz edilmiş ise de gerek  tapu,  gerekse  tapulama  tutanağı  üzerinde  taşınmazın evvelce dava konusu olduğu yolunda  bir  açıklama  mevcut  değildir.  Aksine  1081  sayılı  parselin  2510  sayılı Yasa uyarınca iskanen verildiği ve üzerinde  (orman  satıcısıdır,  satılamaz)  şeklinde  şerh bulunduğu görülmüştür. 2510 sayılı Yasa uyarınca iskanen 21.12.1943 tarihinde verilen tapu kaydı  üzerinde  dahi  orman  sahası  olduğu  yazılan  bir yer için özel orman, nitelemesi yapılamaz.  Bozmada  değinilen  özel  orman  konusu  üzerinde  durulmuş  ise  de; bu husus kanıtlanmamıştır.Özel  orman  tanımı  kayıt  üzerinde  yapılmadığına  1943 tarihinde orman olduğu  açıklandığına, ayrıca ormandan tapu ve zilyetlikle yer kazanma olanağı tanıyan 3402 sayılı Yasanın 45. maddesinin ilgili  fıkraları  Anayasa  Mahkemesi'nce  iptal  edilmiş olduğuna  göre  artık tapuya veya zilyetliğe dayanılarak yer kazanılması da mümkün değildir.

İncelenen dosyada yer alan 21.10.1987 tarihli keşif tutanağına ekli uzman bilirkişilerce  verilmiş  olan  raporda;  5-6 hektar alanındaki Devlet Ormanının devamı olduğu açıkca  belirtilmiş,  buna  rağmen  şahısların  sahip  olması  halinde  daha  iyi bakılacağı şeklinde yasal dayanağı olmayan özel bir görüş açıklanmıştır. Ayrıca, raporun son kısmında (bir  bölümün  asgari  1945  yılından  beri  orman  niteliğini  taşımadığı ve dolayısıyla 4785 sayılı  Yasa  ile  kamulaştırmaya  tabi  olmadığı  kabul  edilebileceğine göre bu kısımdaki zilyetlik  iddiasının  orman  olması  nedeni  ile  reddedilemeyeceği  gibi,  kesinlikten uzak ve muğlak  açıklamalara yer verilmiştir). Bozmada özel orman olup olmadığının araştırılmasına değinilmiş  olup  bu  bozma  üzerine  yapılan keşifte ise yine uzman bilirkişilerin düzenlediği 31.5.1990  tarihli  keşfe  ait  raporda  nizalı  kısmın,  5-6  hektar alanındaki Devlet ormanına bitişik olduğu ve özel orman olabilmesi için bu 5-6 hektarlık ormanın da özel orman olması gerekip,  en  azından  bu büyük Devlet ormanı için dahi bu incelemenin yapılması gerektiği açıklanmış, sonunda ise kısmen orman sayılan, kısmen sayılmayan yerdir denilmiştir.

Yukarıda açıklanan her  iki  raporda  da  taşınmazın  özel  orman  olmadığı  açıkca anlaşılmaktadır. 5-6  hektar  alanındaki Devlet ormanının devamı olan bu parselin bir kısmı orman  diğer  kısmı değildir, şeklindeki düşüncenin yasal dayanağı olamaz, zira tapu kaydı tamamını  içerip  üzerinde  (ormanlık  sahadır satılamaz) şerhi yer almıştır. Demekki öncesi tamamen  orman  iken  kısmen orman bitkileri tahrip edilmiştir. Burada 6831 sayılı Yasanın 2/B  maddesi  uygulaması  yapılmayıp  doğrudan  tahdit yapılarak ormanın sınırları çizilmiştir ve bu  taşınmazın  tümü  tahdit  içine  alınmıştır.  Kaldıki  2/B  uygulaması  yapılsa  dahi maddenin ve yasanın gereği Hazine adına çıkarılması gerekip yine özel mülk olamaz.

Taşınmazın  özel  orman  statüsünde  olmadığı,  bu yolda bozma gereği yapılan araştırma sonucu saptanmıştır.

O  halde,  özel  orman  olmayan  ve  tapu kaydında ormanlık alan olduğu yazılı bulunan, konumu  itibariyle  Devlet  ormanını  devamı  olan  taşınmazın  yukarıda değinilen Anayasa Mahkemesi'nin  ilgili  iptal  kararları  da  nazara  alındığında orman sayılan yerlerden olduğu kanıtlanmıştır. Tapu ve zilyetlikle kazanılması da olanaksızdır.

Bu  sebeplerle  davanın reddi gerekirken kabulüne karar verilmesi ve özel orman sayılmış olması usul ve yasaya aykırıdır.

Sonuç: Yukarıda açıklanan nedenlerle Orman İdaresi ve Bakanlık adına temyiz eden Hazine  vekilinin  temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün BOZULMASINA, 6831 sayılı Yasanın 11.  maddesi  uyarınca tahdide itiraz davaları esasen harca tabi olmayıp, Orman İdaresince yatırılan temyiz harcının iadesine, 3.12.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972