 |
T.C.
YARGITAY
14. Hukuk Dairesi
E: 1990/8530
K: 1990/8976
T: 02.11.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 18.11.1986 gününde verilen dilekçe ile gayrimenkul satış vaadi sözleşmesine dayalı olarak tapu iptali ve tescil istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda davanın reddine dair verilen 28.6.1990 günlü hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle; süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesininkabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek, gereği düşünüldü:
KARAR : Davalıların murisleri Mehmet ile Abdurrahman arasında yapılan satış vaadi sözleşmesi, adı geçen alıcının satış bedelini hükmen istirdat etmesi ile hukuki değerini kaybetmiştir. Abdurrahman'ın taşınmazdaki işgaline son verdiği anlaşılmaktadır. Bu durumda Abdurrahman'ın davacıya yaptığı satış nedeniyle alacağın temlikine ilişkin hükümlerin davacı yararına uygulanmasına olanak kalmamıştır.
Satış vaadi sözleşmeleri de, BK.nun 125. maddesindeki 10 yıllık zamanaşımı süresine tabidir. Satışla birlikte buna konu olan taşınmazın zilyetliğinin alıcısına teslim edilmiş olması BK.nun 132. maddesindeki zamanaşımının cereyanına engel olan ve 133. maddedeki zamanaşımını resen hallerden değildir. Sadece, alıcının zilyetliği sürdürmesi halinde ve olayına göre zamanaşımı def'inin iyiniyet kuralları ile bağdaşmayacağından dinlenemeyeceği düşünülebilir. Davada ise ve dava günü itibarıyla davacının taşınmazda zilyet olmadığı anlaşılmaktadır. Şu hali ile davacıya satışın yapıldığı 1970 yılında davanın açıldığı 1986 yılına kadar aradan 10 yıldan daha fazla bir süre geçtiği cihetle belirtilen yönden davanın reddine karar verilmiş olması doğrudur.
SONUÇ : Temyiz itirazlarının yukarıda gösterilen nedenlerle reddi ile hükmün ONANMASINA, onama harcının temyiz edene yükletilmesine, 2.11.1990 gününde oybirliği ile karar verildi.