 |
T.C.
YARGITAY
14. Hukuk Dairesi
E: 1990/7502
K: 1991/3947
T: 25.04.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 5.7.1989 gününde verilen dilekçe ile mecre hakkı tesisi istenmesi üzerinde yapılan duruşma sonunda, davanın Rahime yönünden kabul Hacı Ahmet yönünden husumetten reddine dair verilen 4.5.1990 günlü hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmekle; süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek, gereği düşünüldü:
KARAR : Dava ve verilen karar MK.nun 668. maddesinde gösterilen mecra hakkı tesisine ilişkindir. Daimi olarak kurulan bu hak nedeniyle davalı taşınmazının külfet altına girdiği kuşkusuzdur. Taşınmazların leh ve aleyhine olarak tesis edilen hak nedeniyle bir tazminat verilmesi zorunludur. aksine olan kabul ve bilirkişinin beyanı dayanaksızdır. Hiç değilse lehine hak tanınan taşınmazda değer artışı ve aleyhine olan taşınmazda ise değer azalması meydana gelir. Mecranın bakımı ve gerektiğinde onarımı için devamlı bir külfet söz konusu olur.
Belirlenen biçimdeki muhtemel zararın uzman bilirkişi aracılığı ile saptanarak bunun tazminat olarak hüküm altına alınması gerekir. Yazılı gerekçelerle tazminat akarar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Sair temyiz itirazlarının reddi ile yakarda gösterilen nedenlerle hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine, 25.4.1981 gününde oybirliği ile karar verildi.