 |
T.C.
YARGITAY
14. Hukuk Dairesi
E: 1990/5431
K: 1990/6217
T: 29.06.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı Mehmet vekili tarafından, davalı İbrahim aleyhine 24.12.1987 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı tesisi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda, davanın reddine dair verilen 20.3.1990 günlü hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle; süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek, gereği düşünüldü:
MK.nun 671. maddesi gereğince geçit hakları, zorunluluk halinde tesis edilebilip, başkasının mülkünden yararlanmaya olanak veren istisnai durumlardan birisidir. Davacıya ait 2618 parsel sayılı taşınmazın batısı genel yoldur. Bu yolun engebeli oluşu nedeniyle araç geçisine elverişli olmaması davanın kabulünü gerektirmez. Mevcut yollar noksanı ile de olsa ihtiyacı karşılıyorsa geçit hakkı tesisi için zorunluluk halinde tesis edilebilip, başkasının mülkünden yararlanmaya olanak veren istisnai durumlardan birisidir. Davacıya ait 2618 parsel sayılı taşınmazın batısı genel yoldur. Bu yolun engebeli oluşu nedeniyle araç geçisine elverişli olmaması davanın kabulünü gerektirmez. Mevcut yollar noksanı ile de olsa ihtiyacı karşılıyorsa geçit hakkı tesisi için zorunluluk yok demektir. Batıdaki bu yol ıslah edilirse taşıt aracı da geçebilir. Kaldı ki,hayvanla ve yaya olarak geçilebileceği de bildirilmektedir. Şu haliyle koşulları gerçekleşmediğinden davanın reddi doğrudur.
SONUÇ : Temyiz itirazlarının yukarıda gösterilen nedenlerle reddi ile hükmün (ONANMASINA), onama harcının temyiz edene yükletilmesine, 29.6.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.
