 |
T.C.
YARGITAY
14. Hukuk Dairesi
E: 1990/2538
K: 1990/11086
T: 17.12.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı vekili tarafından davalı aleyhine 31.3.1989 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı tesisi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 26.12.1989 günlü hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davalı ve Hazine vekilleri tarafından istenilmekle; süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR : Medeni Kanunun 671. maddesi gereğince; geçit hakları tapulu taşınmazların leh ve aleyhine olarak tesis edilebilip, 672. madde gereğince daimi bir hak olmaları itibariyle tapu kaydına da geçirilir. Taraflar adına; tapu değil, sadece tapu tahsis belgesi bulunup mülkiyet Hazineye aittir. 3290 sayılı Kanunun 10. maddesinde belirtildiği üzere, bunlar ancak ıslah, imar planı veya kadastro planları yapıldıktan sonra hak sahiplerine verilecek tapuya esas teşkil edebilir. Yoksa, mülkiyet belgesi değildir. Davanın kabulüne dair kararın tapuda infaz kabiliyeti de yoktur. Davacıya ait yerin yol ihtiyacını bu türlü karşılanmasına olanak yoktur.
Taraflara tahsis belgesi verilmeden önce davacı, davaya konu olan kesimden esasen yol olarak yararlanıyor idiyse bu yararlanma hakkına dayanılarak açılacak elatmanın önlenmesi davasına imkan verebilir.
Yazılı şekilde geçit hakkı tesisine karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz itirazlarının yukarıda gösterilen nedenlerle kabulü ile hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine, 17.12.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.