 |
T.C.
YARGITAY
14. Hukuk Dairesi
E: 1989/2167
K: 1989/9556
T: 13.11.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı vekili tarafından, aleyhine 17.10.1985 gününde verilen dilekçe ile MK.nun 650. maddesi hükmüne dayalı tescil istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; koşulları bulunmadığından tescil isteğinin reddine, belirlenen enaz malzeme bedeli karşılığında ve keşif krokisinde (A) ile gösterilen binanın davalıya ait olmasının kabulüne dair verilen 17.11.1988 günlü hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle; süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek, gereği düşünüldü:
KARAR : Tefhim edilen kısa kararda, Hasan'ın davasının reddine karar verildiğinin ifade olunmasına rağmen gerekçeli kararda lehine olarak levazım bedeline hükmolunması çelişki teşkil edip bunun maddi ve beşeri hata olduğundan bahisle yazılı biçimde sonuca varılması usul ve kanuna aykırıdır. Kısa kararda uygun gerekçeli karar yazılarak bunun tebliği icabeder.
İşin esasına gelince; taşınmazın öncesinde dava dışı kişilere ait ve bu üçüncü kişi adına tapuda kayıtlı olduğu, gerek davacının ve gerekse davalının tapulu olduğunu bilerek veya bilmeyerek üzerinde ayrı ayrı gecekondu yaptıkları, bu şekilde yıllarca kullandıktan sonra davalının taşınmazı tapu ile temellük ettiği anlaşılmaktadır. Olayına göre ve davalıya karşı davacının meydana getirdiği muhdesat için iyiniyetli olmadığının kabulüne olanak bulunmamaktadır. MK.nun 650. maddesindeki subjektif unsurun davacı lehine gerçekleştiğinin kabulü gerekir.
O halde yapılan keşfe ait kroki eklenerek dava konusu ve sarı renkle işaretli altmış metrekarelik kesiminin içinde bulunduğu parselin ifrazında imar yönünde sakınca bulunup bulunmadığı menciinden sorulmalı, objektif unsur buna göre değerlendirilmeli ve tazminata hükmedilmesi gerekiyorsa daha önce belirtilen iyiniyet unsuru gözetilmelidir.
SONUÇ : Temyiz itirazlarının yukarıda gösterilen nedenlerle kabulü ile hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine, 13.11.1989 gününde oybirliğiyle karar verildi.