 |
T.C.
YARGITAY
14. Hukuk Dairesi
E: 1989/2110
K: 1989/4993
T: 23.05.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA: Davacı tarafından davalı aleyhine 27.10.1986 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı tesisi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 30.12.1987 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
KARAR : Geçit hakkı tesis edilirken komşu taşınmazlar arasında en az zararı mucip taşınmazın tercihi yasa hükmüdür. Olayımızda olduğu gibi 837 parseli ikiye bölecek ve iki ayrı sınırlı taşınmaz husulüne sebep olacak surette geçit tefriki doğru değildir. Kaldıki leh ve aleyhte geçit kurulan taşınmazların miktarlarına ve kullanma amaçlarına göre geçitin genişliğinin belirlenmesi gerekir. Eldeki davada geçidin 5 metre olarak kabulü sebebi açıklanmamıştır. O halde mevcut olanaklar içinde en uygun yer mukayeseye olanak verecek şekilde tesbit edilmeli ve ondan sonra bir sonuca varılmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda yazılı nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle hümün BOZULMASINA, 23.5.1989 gününde oybirliği ile karar verildi.