 |
T.C.
YARGITAY
14. Hukuk Dairesi
E: 1988/7281
K: 1989/10126
T: 30.11.1989
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Davacı tarafından, davalı aleyhine 3.6.1983 gününde verilen dilekçe ile meraya elatmanın önlenmesi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda, davanın reddine dair verilen 13.5.1988 günlü hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davacı köy vekili tarafından istenilmekle; süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar inclenerek, gereği düşünüldü:
KARAR : Dava, otlakiye olduğu dilekçede yazılı olan ve bilahare yayla olduğu bildirilen yerdeki elatmanın önlenmesi isteğine ilişkindir. Mahkemece, 474 ve 2502 sayılı Kanunların uygulama alanındaki yerler için tahsis kararı bulunması gerektiği oysa, davacı köyün böyle bir karara dayanmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
474 sayılı Kanun, 3488 sayılı Kanunla kaldırılmış ve artık bu yasa hükümleri ile uyuşmazlığın çözümlenmesine olanak kalmamıştır. Davalı köy, 25.5.1935 tarihli tahsis kararına dayandığına nazaran öncelikle bunun yerine uygulanması ve aidiyetin anlaşılması halinde davanın bu nedenle reddi gerekmektedir. Sözü edilen tahsis kararı dava konusu yere ait değilse o zamanda mera veya yayla amacı ile kadim yararlanma hakkı hangi köye ait ise bu husus araştırılarak sonucuna göre bir karar verilmelidir. Aksi halde taraf köylerin devamlı çatışmalarına mahal verilmiş olur.
SONUÇ : Temyiz itirazlarını yukarıda gösterilen nedenlerle kabulü ile hükmün (BOZULMASANA), temyiz harcının istek halinde iadesine, 30.11.1989 gününde oybirliğiyle karar verildi.