Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde taraflar avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü :

Davacı, davalıya ait taşınmazda 6.6.1999 tarihli kira sözleşmesi uyarınca kiracı olduğunu, 4531 sayılı yasa uyarınca 6.6.2000 tarihinde başlayan dönem kirasının % 25 artış oranına göre belirlenmesi gerektiğini, ancak temerrüde düşmemek için sözleşmede belirtilen % 65 oranında artış yaparak ihtirazi kayıtla ödemede bulunduklarını ileri sürerek fazladan ödedikleri 920.000.000 TL.nın faizi ile birlikte tahsilini istemiştir.

Davalı, 4531 sayılı yasanın yürürlüğe girmesinden önce düzenlenen kira sözleşmelerine etkisi bulunmadığını savunarak davanın reddini dilemiştir.

Mahkemece; 4531 sayılı yasa uyarınca önceki dönem kira parasının ancak % 25 oranında artırabileceği, ancak davacının % 25 artış oranını uygulayarak ödeme yapması halinde kira bedelinin brüt 2.875.000.000 TL olacağını ve bundan stopaj ve kesinti olarak 632.500.000 TL kesileceğini ve bu durumda davalının eline 2.242.500.000 TL geçeceğini oysa davacının % 65 oranına göre ödeme yapmak suretiyle 920.000.000 TL fazla ödediğini ve iki rakam arasındaki farktan davalının sorumlu olamıyacağı gerekçesiyle 717.600.000 TL.nın davalıdan yasal faiziyle tahsiline karar verilmiş; hüküm, her iki tarafça da temyiz edilmiştir.

1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının tüm temyiz itirazlarının reddi gerekir.

2-Davacının temyiz itirazlarının incelenmesinde; taraflar arasındaki 6.6.1999 başlangıç tarihli kira sözleşmesinde yıllık kiranın brüt olarak 2.300.000.000 TL olduğu hususunda uyuşmazlık bulunmamaktadır. Mahkemece 6.6.2000 tarihinde başlayan kira döneminde bir yıl önce ihtilafsız olarak ödenen kira miktarı 4531 sayılı yasa uyarınca % 25 artırılarak bulunacak bu miktardan davacının yapacağı kesintiler düşüldükten sonra davalıya ödenecek miktar bulunmalı ve fazla ödenen kısmın davalıdan tahsiline karar verilmelidir. Mahkemenin bu yönü dikkate almaksızın davacı, davalının baskısı sonucu temerrüde düşmemek için % 65 oranında artırım yapılarak, bu miktar üzerinden yani % 25 artırıma göre daha fazla olarak stopaj, fon vs. gibi kesilen ve vergi dairesine yatırılan miktar düşülerek davacı aleyhine daha düşük bedelin tahsiline karar verilmesi doğru değildir. 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 8. maddesine göre kesilen vergilerin mükellefi davalı kiralayan, bunların kesilip vergi dairesine yatırılmasından da davacı kiracı banka sorumludur. Kesilen vergiler, mükellefi olan davalı adına vergi dairesine yatırılmaktadır. Bu nedenle davalının, fazla kesilen ve vergi dairesine adına yatırılan bu miktarı alma olanağı mevcuttur. Bu itibarla davacı aleyhine daha az miktarda alacağın tahsiline karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir.

3-Kendisine vekil ile temsil ettiren davacı yararına vekalet ücretine hükmedilmemiş olması da, kabul şekli bakımından usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.

SONUÇ : Yukarıda ( 1 )numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalının tüm temyiz itirazlarının reddine, ( 2 )ve ( 3 )numaralı bentler gereğince temyiz olunan hükmün davacı yararına BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 19.11.2001 gününde oybirliğiyle karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972